Alhoewel Eichem en Appelterre reeds lang versmolten zijn tot 1 geheel, heeft Eichem zijn eigen bidplaats. Evenals de kerk van Appelterre stond de kerk van Eichem onder het patronaatsrecht van de St-Gertruikapittel van Nijvel. Het gotisch kruiskerkje, daterend uit de 14e eeuw, was oorspronkelijk een kapel en werd opgetrokken in rode baksteen en zandsteen. In de 16e eeuw evolueerde de kapel tot een zaalkerkje met dwarsbeuk. Er waren 3 altaren. De twee zijaltaren waren toegewijd aan O.L.Vrouw en de H. Martinus, patroon van de wijk. Deze zijn nu verwijderd. Bijzonder fraai zijn de laat-gotische rondboogpoort, met een geprofileerde omlijsting die uitloopt op sokkeltjes en bekroond wordt door een accoladevormig druiplijstje met een kruisbloem en de zandstenen steekboogvenster (17e-18e eeuw). Getuigen van de vele verbouwingen zijn ook de twee gedichte zandstenen deuren in de noord- en zuidgevel. Geschreven informatie over de historiek van de kerk ontbreekt bijna volledig. In het begin van de 17e eeuw wordt zij beschreven als bouwvallig, een probleem dat in 1688 verholpen wordt door invallende Franse troepen die de kerk volledig verwoesten en afbranden. Zij werd blijkbaar wel snel hersteld, vermits de aankoop van een nieuw altaar in 1695 reeds werd vermeld. Op verzoek van de parochianen, werd in 1790 een onderpastoor aangesteld, met last van elke zon- en heiligdag in Eichem mis te lezen, de feestdagen van Pasen, Sinksen, Kerstdag ende H. Geertrui uitgezonderd. Ook moest de onderpastoor er het godsdienstig onderwijs geven aan de kinderen van Eichem. Rond het einde van de 19e eeuw werden geen goddelijke diensten meer verricht, tenzij op Eichem-kermis, St-Martensdag en de begrafenisdiensten. Omstreeks 1792 had de kerk een inkomen van 55 gulden per jaar, en waren de inwoners van oordeel dat zij een eigen pastoor of kapelaan mochten hebben, zoals in in de 16e eeuw en begin 17e eeuw het geval was. Deze vraag kon niet worden ingewilligd en het is pas op het einde van de 19e eeuw dat een nieuw verzoek vruchten afwierp. Eichem kreeg een onderpastoor en iedere dag zijn heilige mis. De St-Martinuskerk van Eichem heeft een zeer sober interieur. Grote kerkschatten hoeft men hier niet te zoeken. De blikvanger is ongetwijfeld de unieke kruisweg, geschilderd op kleine koperplaatjes, vermoedelijk uit het einde van de 18e eeuw, met reprodukties van bekende meesterwerken. De predikstoel dateert van het begin van de 20e eeuw. Verder vinden we nog een volks beeldje van St-Martinus te paard en een nieuw beeld van voorgenoemde heilige uit 1963 gekapt door kunstenaar F. De Vos uit Destelbergen en geplaatst boven de toegangsdeur. In 1942 werd spijtig genoeg de rode bakstenen vloer vervangen door cementtegels en in 1963 werden het prachtig torentje en dito voorgevel met een laag cement afgezet, zodat dit mooie kerkje veel van zijn waarde verloor. Binnen de kerk vinden we nog twee achttiende eeuwse grafstenen (1743 en 1772) ingemetseld in een zijbeuk van de Kerk.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.