Pollare - St.-Christoffel

Al vroeg moet hier een christengemeenschap aanwezig geweest zijn . In zeer oude verhalen werd St-Amandus vernoemd als prediker te Pollare, alwaar hij werd verjaagd - zonder eten - in de kermisweek. In 1530 werd in een opsomming van de heerlijkheid van Meerbeke vermeld dat de Pollare een stichting was van de kerk van Meerbeke en aldus van daar uit ook werd bediend .
Sommige geschiedschrijvers vermoeden dat St. Kristoffel niet de eerste patroonheilige van de plaatselijke bidplaats. In de buurt van de Nekkersput zijn 4 resterende toponiemen bewaard gebleven die verband houden met St. Maarten: "St. Maartensdagwand", "St. Maartenskerkhof", "St. Maartenskluis" en "St. Maartensvijver". Sint Maarten speelde blijkbaar een grote rol in het vroegere dorpsleven. Lag de oorspronkelijke St. Maartenkerk niet op deze plaats? Vooral het kerkhof stemt tot nadenken , aangezien de vroegere begraafplaatsen immers omheen de kerk lagen. Volgens de zelfde geschiedschrijvers zou deze primitieve kerk kunnen verlaten zijn doordat het teveel blootgesteld was aan overstromingen en werd er een hoger gelegen bouwplaats uitgekozen. Veel wijst er dus op dat St. Maarten de primitieve patroonheilige was van Pollare en dat hij later vervangen werd door Sint Kristoffel.
Volgens de 'legende' leefde St. Kristoffel omstreeks het jaar 200 in Klein-Azië. Hij was een heidense reus die zich bekeerde tot het Christendom. Op zekere dag droeg hij een kind over het water van een rivier. Dit kind werd al maar zwaarder en het water kwam steeds hoger. Achteraf bleek dat hij het volledige gewicht van de schepping en de Schepper had getorst.
De oudste sporen van een St. Kristoffelverering in Pollare vinden we terug in het feit dat de naam veelvuldig voorkomt, reeds in de 16e eeuw en dat er in 1573 reeds sprake was van de "St. Kristoffelborre". Deze bron lag ter hoogte van "'t Oud Schuyt", het kapelletje uit 1770 dat er bij hoorde, staat nu enkele meters verder, naast de gevel van de sporthal in de Schuitstraat. Bovendien leek Pollare als het ware geografisch voorbestemd om een Christoffeloord te worden: zijn ligging aan de Dender, zijn eeuwenoude traditie van veerpont/brug.
Tot 1937 werd St. Kristoffel aanroepen bij hagel, tand- en hoofdpijn, brand en zweren, storm en onvoorziene dood. Sinds 1937 werd aan St. Kristoffel een modernere bevoegdheid toegekend, nl. hij werd nu aangeroepen door de weggebruikers. In dat jaar werd op initiatief van de heer Karel Fransman (na een auto-ongeluk), pastoor Corteville en enkele prominenten van de streek het St. Kristoffelbroederschap opgericht. De eerste autowijding van 200 wagens vond plaats op 1 augustus 1937. Sindsdien heeft elk jaar de bekende auto- en motowijding plaats te Pollare. Deze is ondertussen verplaatst naar de twee laatste zondagen van juni.

2. Op de hoek van de Echelstraat met de Hoogstraat de witgeschilderde, door een wilg beschaduwde "H. Donatuskapel". Dit bakstenen gebouw met zadeldak dateert uit de 19e eeuw.
3. Ingeplant op een heuvelrug staat de "O.-L.-Vrouwekapel" Deze neoromaanse kapel uit 1956 verving een kapel uit 1770. Dit gebouw onder zadeldak (leien) met een vierkante toren is voorzien van rondboogvormige muuropeningen. Pastoor Claus liet deze grote kapel bouwen op de Molenberg in 1956. Ze werd voltooid in 1964. Het klokje is het oude hoeveklokje van de boerderij Mertens.