Toen Jezus voelde en wist dat er plannen waren om hem uit te schakelen en dat het moment daarvoor nabij was, wilde Hij zijn leerlingen een teken geven. Aan dat teken zouden zij hem herkennen, zijn Lichaam en zijn Bloed. Hij deed het tijdens het ‘Pesach’, het joodse feest waar de bevrijding uit de slavernij van Egypte wordt gevierd. Jezus nam het brood van die maaltijd en ook één van de bekers wijn. Voortaan zouden die niet meer verwijzen naar eeuwen geleden, maar naar zijn aanwezigheid hier en nu. Hoe Hij reddend en bevrijdend aanwezig is bij zijn leerlingen en hoe Hij verlost van zonden en dood. Sedertdien zijn christenen dat blijven doen. Ze komen bijeen om te luisteren naar het Woord van God; ze breken het brood – Lichaam van de Christus - en ze delen de beker wijn – Bloed van de Christus. Elke zondag, zonder onderbreking tot in onze tijd, doen christenen zoals Jezus gedaan heeft tijdens zijn laatste ‘Pesach’.
Door een overvloed van priesters in Vlaanderen tijdens de tweede helft van de negentiende eeuw en in de eerste helft van de twintigste eeuw, ontstonden veel parochies. Overal werd elke zondag de eucharistie gevierd. Nu zijn de gemeenschappen heel veel kleiner geworden en het aantal priesters is in dezelfde zin gedaald. De eucharistie kan in onze tijd niet langer worden gebracht naar waar de mensen wonen. De mensen moeten gaan naar waar de eucharistie wordt gevierd. De zondagse gemeenschap in de eucharistieviering rond het Woord van de Heer en waar Hij zichzelf schenkt in brood en wijn, is niet gebonden aan grenzen van parochies of gemeenten. De gemeenschap van de zusters en broeders in de zondagse eucharistieviering is de moeite waard om een inspanning voor te doen. Mobiele mensen kunnen anderen helpen om zich te verplaatsen. Zorg dragen voor de eucharistieviering is een zaak van de hele gemeenschap.
In de Pastorale Zone Effata wordt op zondag op één plaats de eucharistie gevierd, om 10.30 u. in de St.-Pauluskerk Opwijk. Op één andere plaats zal er op zaterdag om 19.00 u. eucharistieviering zijn, om de beurt in één van de andere vier kerken. Dit is de volgorde voor de eucharistievieringen op zaterdag:
* de eerste zaterdag: St.-Pietersbanden Mazenzele
* de tweede zaterdag: O.-L.-V.-Middelares Nijverseel
* de derde zaterdag: O.-L.-V.-Onbevlekt Peizegem
* de vierde zaterdag: St.-Jozef Droeshout
* de vijfde zaterdag: O.-L.-V.-Onbevlekt Peizegem
Omdat de zondagse eucharistieviering centraal staat in het leven van elke christelijke gemeenschap worden sommige activiteiten daaraan gekoppeld, bijvoorbeeld de Bijbelse vorming voor ouders die een kind laten dopen of meedoen aan de eerste communie.
Heb je je ooit afgevraagd: wat is het doel van de eucharistie; waarom is de eucharistie zo belangrijk voor de Kerk?
Volgens de traditie van de Kerk is de Kerk geboren uit het bloed en water dat uit de gewonde zijde van de gekruisigde Jezus stroomde. Deze twee elementen verwijzen naar twee basis-sacramenten van inwijding: de doop en de eucharistie. Vanaf het begin waren die twee sacramenten levendige praktijk in de Jezus-beweging die na Pinksteren tot bloei kwam. Zo is de Kerk van Jezus ontstaan.
De diepste vorm van vereniging tussen ons en de verre God vindt plaats in de eucharistie. We worden een deel van Hem; Hij wordt een deel van ons. Dat is wat Jezus bedoelde toen Hij deze tekenen aan de groep van zijn leerlingen heeft geschonken als een 'afscheidsgeschenk' op de laatste avond van zijn leven. Gelovigen die aan de eucharistieviering deelnemen worden nieuwe mensen; we worden deel van het lichaam van de Christus.
De eucharistie is een levend gedenkteken van het offer van Jezus aan het kruis. Elke eucharistie is een herdenking van de geboorte van de Kerk. De Kerk maakt de eucharistie en omgekeerd, de eucharistie maakt ook de Kerk. Er bestaat een onlosmakelijke relatie tussen de Kerk en de eucharistie. De eucharistie is een sacrament dat de reële tegenwoordigheid van Christus aanwezig stelt voor en in de Kerk. In deze gedachtelijn schreef Kardinaal Daneels ooit “Nergens of nooit zijn we meer Kerk dan verenigd rond de éne Tafel van de eucharistie.”
Maar er zit meer achter deze realiteit. We willen vandaag dieper kijken. We geloven dat door aan de eucharistie deel te nemen, we ook delen aan Jezus’ missie. In de eucharistie worden we geroepen om concreet deel te nemen aan de visie en missie van Jezus. Zelfs als we niet in staat zijn om fysiek te verzamelen om eucharistie te vieren, kunnen we nog steeds onder het Woord verzamelen. We zijn allemaal gezalfd door de Geest door ons doopsel om het goede nieuws aan de armen te brengen. We zijn de Kerk van en voor de armen. Dit is Jezus’ missie. De roep om eucharistisch te zijn is een missie om lief te hebben en te dienen. Doe je ook mee aan deze visie?
