Muziek van de redactie van KERKNET:
https://www.kerknet.be/kerknet-redactie/artikel/van-theelichtje-tot-stee...
Afscheid nemen in onze parochie
Tijden en gewoontes veranderen, niets is nog hetzelfde als bij het begin der tijden. Overlijden is deel van het leven en in onze geloofsgemeenschap proberen wij dit zo persoonlijk mogelijk te benaderen.
Met drie gebedsvoorgangers en twee priesters zijn we nog steeds in staat de families te ondersteunen bij zulk afscheid. Met onze twee koren hebben we een optie voor hen om te kiezen uit een gezongen uitvaartliturgie of terug te grijpen naar zelfgekozen muziek op CD of USB-stick. Als de familie niet voor eigen lezers kan zorgen kunnen we ook terugvallen op enkele lectoren die daarvoor zeker tijd willen vrijmaken. Ons geloof in de verrijzenis van Jezus staat centraal en samen met de naaste familie gaan we op zoek naar lezingen en gebeden die bij de overledene passen. Dit maakt elke uitvaart anders, al hebben zij dezelfde structuur.
Het voorbije jaar mochten we terug zoveel kerkgangers ontvangen als het gebouw toelaat, dat was een verademing na de coronamaatregelen. Tijdens het voorbije jaar hadden we een uitvaartliturgie voor een dame waarbij een Roemeens pastor werd aangezocht om de dienst te leiden.
Wij mochten ook een oecumenische dienst, waar een gebedsleider of priester van onze parochie samen met een dominee voorgaat, in onze kerk ontvangen, zo kunnen wij verbondenheid over de grenzen heen gestalte geven.
We zagen dit jaar ook enkele vieringen waar beelden van de overledene werden getoond tijdens de dienst, er was zelfs een uitvaart die live gestreamd (uitgezonden via het internet) werd.
We blijven echter de uitvaartliturgie verzorgen in respect tot de Rooms Katholieke Ritus en deze komt op de eerste plaats. Wij zijn meegaand maar niet in de zin van “alles kan”.
Wij danken ook de uitvaartondernemers die met ons samenwerken voor de verzorgde en serene manier waarop dit kan en mag gebeuren. De inzet van de gebedsvoorgangers in de uitvaart, Pater Marcel Peeters en priester Gaston Belmans, alsook van de acoliet en kosters die steeds weer bereid gevonden worden om de families en hun overledene een waardig afscheid te bezorgen, wordt ten zeerste geapprecieerd.
Werkgroep rouwenden
Meer dan 20 jaar geleden kon een parochiepriester niet meer alles alleen doen. Er kwam een groep rouwbezoekers die Kafarnaüm heet en bestaat uit 6 leden. Lieve, Cor en Dimp waren al bij de stichters meer dan 20 jaar geleden. Julia, An en Ria bezoeken ook al meer dan 10 jaar personen die een partner of een kind verloren in onze parochie.
Wat doen wij?
Van de gebedsvoorgangers bij een rouwdienst krijgen wij de namen door van de overledenen in de parochie. Iemand van onze groep, die de persoon kent (een buur, een kennis, …) neemt contact op met de nabestaande. Maar ook onbekenden bezoeken we. Dit gebeurt enkele weken na het overlijden, als de drukte voorbij is. De rouwbezoeker bezorgt vooraf een kaartje met volgende tekst:
De parochie en de rouwgroep “Kafarnaüm” bieden u hun oprechte deelneming aan. Afscheid nemen van iemand die U dierbaar is, doet pijn en laat een grote leegte na. Indien U op momenten dat het moeilijk gaat behoefte hebt aan een gesprek, is iemand van ons steeds bereid om bij u langs te komen…
We geven ook onze bedoeling al aan.
Kafarnaüm (Stad van troost)
Stel dat je op een zure herfstavond een noodzakelijke tocht dient te maken naar een plaats, tien kilometer verwijderd van je woning. Het is donker, het stormt en waait.Met andere woorden: het is geen weer om een hond door te jagen. Maar het lukt. Jegaat de weg alleen, met de moed in je schoenen en alle krachten die je nog bezit. Je benen zijn moe en je bent fysisch en mentaal volledig op. Je bent koud en kleumig. Stel nu dat je enkele dagen later dezelfde tocht moet maken in precies dezelfde lichaamsconditie. Maar nu zegt een vriend dat hij je niet alleen laat gaan, maar wil meestappen. Wellicht zullen je benen net dezelfde moeheid ervaren en zal je weer koud en kleumig worden. Maar de tocht zal iets minder lang duren, iets minder zwaar om te dragen zijn, je iets minder in de verlatenheid duwen. Wel: dat is troost.
Bij een bezoek luisteren we vooral naar het verhaal van de rouwende. Hiervoor nemen we alle tijd.We laten de andere uitpraten. We geven geen oplossingen maar gaan stapvoets op weg met de rouwende. We dringen geen tempo op maar volgen het zijne. We geven geen antwoord maar laten hem het zijne vinden.
Waarover praten we?
De rouwende praat dikwijls over de overleden partner. Het doet hem goed om te vertellen over wie hij mist. Mogen uitspreken, mogen herhalen, beluisterd worden bieden troost. Dikwijls gaat het ook over zichzelf, hun verdriet of kwaadheid, hun gemis of…
De rouwbezoeker komt ook enkele keren terug gedurende het eerste jaar. Er ontstaat een vertrouwensrelatie waarbij dikwijls ook problemen aan bod komen (erfenis, ruzie in de familie, onzekerheid over de toekomst hier of in het hiernamaals…). Praten en beluisterd worden bieden ook hier troost. Soms horen we : “Het doet goed van dit eens te kunnen zeggen want ik kan hier met niemand over praten en jij gaat dat toch niet voortzeggen.” Wij zien het als biechtgeheim, net als bij de pastoor vroeger.
Komen God en Kerk aan bod?
Wij komen vanuit de parochie en zien ons bezoek gewoon als naastenliefde. Mensen brengen dan soms zelf aan: “Mijn geloof is een grote steun.” ‘”Ik bid voor hem/haar maar vraag ook hem/haar om steun.” Dan wordt het een gelovig gesprek.Maar evengoed horen we: ”Ze hebben ons vroeger toch nogal wat wijs gemaakt …” Twijfelen mag eveneens.
Na een jaar stoppen de rouwbezoeken. De rouwende heeft dan een hele weg afgelegd. Het kaartje dat we dan bezorgen drukt dit mooi uit.
Dit groot verdriet dacht ik, gaat nooit voorbij. Zo was het ook: omhangen deed het mij tot alledaagse dingen mij gaven te verstaan. Verdriet gaat nooit voorbij zelf moet je verder gaan. ( Carla Poels ) Gevoelens van verdriet, pijn, wanhoop, onmacht, kwaadheid… kwamen misschien regelmatig bij U op. Toch hopen wij dat de mooie herinneringen U kracht geven om de draad van het dagelijkse leven weer op te nemen.
De rouwgroep “Kafarnaüm” wenst U alvast veel moed en sterkte toe.
Hoe zien jullie de toekomst?
Wij zijn 70ers en 80ers. We doen enthousiast verder. We beleven onze bezoeken als zinvol voor de rouwende en voor onszelf. Heb JIJ zin om ons team te versterken, neem dan contact op. Kom eens naar onze vergadering en ga mee op rouwbezoek. Oordeel daarna of het iets voor jou is. Welkom!
Ria Verstraelen, coördinator Kafarnaüm
