De jaarlijkse adventsrecollectie van de medewerkers in de (parochie)pastoraal van dekenij Kortrijk ging gewoontegetrouw door in het centrum De Bron te Harelbeke. Het ging om een groep van zo’n 25 personen. We baden in de kapel en luisterden heel geboeid naar de inleider mevr. Maria Seurinck uit Roeselare. In de voormiddag situeerde mevr. Seurinck zichzelf: haar afkomst, haar thuis en haar eigen loopbaan (politie ‘zonder eerst legerdienst gedaan te hebben’…). Zij situeerde ook de armoedeproblematiek in een mondiaal perspectief: we leven in een kapitalistisch economisch kader en moeten dringend de transitie maken naar een solidaire economie! Het principe dat de verantwoordelijken kan leiden is het algemeen belang! Of met nog andere woorden: van een winstmodel willen we doorgroeien naar een samenleving gebouwd op solidariteit. Een tweede belangrijke pijler van haar analyse betreft de band tussen armoede en ecologie. Dit verband is maar vrij recent gelegd, vooral in kerkelijke beleidsdocumenten. De armen lijden meer dan de rijken onder de gevolgen van de opwarming van de aarde. Zij hebben recht op ondersteuning vanwege de rijkere landen. We willen werken aan een mentaliteitsverandering en afstand doen van eigen welvaart, door te gaan delen. Een derde zaak betreft de band tussen oorlog en armoede. We vrezen voor een verarming van bijv. het Oekraïense volk, omwille van de oorlog! Zal een stroom van economische vluchtelingen de asielzoekende oorlogsvluchtelingen opvolgen? Wellicht wel! Natuurlijk is er ook armoede hier in Vlaanderen. Er is de financiële armoede: deze groep zal wellicht aangroeien; er is de affectieve armoede: de voortschrijdende digitalisering doet de menselijke contacten verminderen; ten derde is er de spirituele armoede: er leven veel zingevingsvragen.
De spreker zette ons aan het werk aan de hand van een vraag: waar moet volgens u de Kerk prioritair op inzetten als het om armoede gaat. En hoe kan ze dit doen? Deze vraag zette ons aan het denken. We deelden en zochten naar elementen van een antwoord.
Na de middag (een aperitief compenseerde de vertraging van het middagmaal: de traiteur was ons gewoon vergeten… of was dit een vingerwijzing dat op heden heel wat medemensen ook gewoon vergeten worden?) ging mevrouw Seurinck op hetzelfde elan verder. Nu nam ze ons mee in een spirituele verkenning van de gelovige motivatie van wie armen omarmt. We vertrokken vanuit het Onze Vader: we doen Zijn wil door te zorgen voor de naasten: je maakt van die mens naast je een naaste door voor hem of haar te zorgen. Dit bracht ons bij de voorkeursoptie voor de armen: de moraal die de Bijbel aanbiedt tilt ons handelen op; de liefde voor de naaste en voor God is een tegengif voor vormen van burn out! Spreker verwees naar Mt 25 (de werken van barmhartigheid) waar concrete toepassingen van deze oproep te lezen zijn. Een tweede spirituele houding betreft de bereidheid om te vergeven en om barmhartig te zijn. Zo deed Jezus het, zo doen wij het. Je moet naar de armen toegaan én tegelijk geloven in de Voorzienigheid (cf. Ignatius: genade en eigen inzet gaan perfect samen). Mevrouw Seurinck getuigde beslist: authentiek geloven is levenwekkend. Het gaat om de vreugde van het evangelie (cf. encycliek van Paus Franciscus): je bakt een taart voor je vrienden; je doet dit telkens weer tot ze je om het recept vragen. Zo gaat het ook met diaconale spiritualiteit! Tot slot schetste de inleider de werking fan de Kerit, in een zekere zin een kopie van De Kier in Kortrijk. Als slotvraag klonk: welke diaconale initiatieven bestaan er in de dekenij Kortrijk? Zijn er lacunes?
De dag werd omkranst met het gebed van de Kerk. We keerden blij en dankbaar terug naar huis. Dank aan mevrouw Seurinck. Dank aan de mensen van de Bron voor het hartelijk onthaal in de refter van het klooster (we zaten daar bijzonder goed!).
