Zondag 26 maart gingen we met de cathehesegroep voor de derde keer in gesprek over bidden. De eerste sessie was bidden met de woorden die God ons heeft aangereikt, het Onze Vader. De tweede sessie was bidden met de eigen woorden: vragen, danken, vertellen, ... De derde sessie was het luisteren. De sessie was origineel gepland met een aantal wandelingen in de tuin en het luisteren naar wat er te horen is. Eenvoudig en toch zo krachtig. Alleen was het weer ons niet goed gezind en dreef de regen ons in de kerk. Geen wandelingen buiten dus, maar wel in de Kerk... duidelijk ook leuk.We startten met een tekst getiteld "Samuël wordt geroepen". Samuël, een jongen die mij Priester Eli woonde, hoorde in zijn slaap een stem. De eerste keer dacht hij dat het Eli was, de tweede keer legde Eli hem uit dat het God was en de derde keer antwoordde hij met "Spreek Heer, uw dienaar luistert". En zo sprak God met Samuël.Bidden als luisteren bleek niet zo evident, want er is veel te horen. Het was eerst nog stil in de Kerk, maar naarmate de start van de Eucharistieviering dichterbij kwam werd het drukker, en dus luider en hoewel er meer te horen was, ken er moeilijker worden geluisterd... Het is altijd bijzonder boeiend was kinderen horen, wat hen opvalt, wat ze vertellen. Eens een soort drempel overwonnen zijn ze soms niet te stuiten. Er werd afgesloten met een bespreking van hoe je God kan horen: via de Bijbel, via mensen en in ons hart.
Opnieuw een fijne zondag en een bouwsteentje in het hart van onze toekomstige generatie.
