Meerdere mensen en gemeenschappen stellen zich de vraag: kerk-zijn in deze woelige tijden, wat betekent dat? Een inspirerende en bemoedigende geloofsgemeenschap uitbouwen, hoe doe je dat?
Een veelheid aan ideeën en wegen te gaan worden je aangeboden, door sommigen als een te aanvaarden dogmatisch gegeven, door anderen als een uitnodiging voor een ontdekkingstocht langs zelf te banen wegen. Je kan op je eentje zoeken en blijven zoeken, maar met anderen in dialoog gaan, elkaar respectvol beluisteren, ervaringen en gedachten aanreiken – ook zonder ons de waarheid te willen toe-eigenen – lijkt zoveel meer verhelderend en bevrijdend.
Op donderdag 27 april 2023 gaf Geertruicafé ons daartoe een nieuwe kans. Luisterend naar en geïnspireerd door professor Bénédicte Lemmelijn, decaan van de faculteit Theologie en Religiewetenschappen van de KU Leuven en lid van de Pauselijke Bijbelcommissie, probeerden we een beeld te krijgen van het actuele kerk-zijn en wegwijzers te vinden voor onze gezamenlijke pelgrimstocht, als twijfelende Emmaüsgangers onderweg: wat gebeurt er toch allemaal?
Lees verder onder de foto.
De boodschap van prof. Lemmelijn – eerlijk bekennend dat ook zij niet alle antwoorden kon bieden – was hoopvol en bemoedigend. We leven geenszins in een areligieuze tijd. Vele mensen zijn zoekende, hebben behoefte aan verbondenheid en zingeving. Religare is geen voorbijgestreefd of vergeten begrip. De zoektocht naar wat mensen verbindt, zowel met elkaar als met wat ons overstijgt en samen omvat, is niet ten einde.
Er is zeker geen sprake van een godsverduistering, veeleer van vervreemding. Zou het kunnen dat het evangelie niet af is, dat het nog verder gaat, dat het onze opdracht is om te hertalen en opnieuw te beleven: enthousiast en hoopvol! Menswording is ook in onze tijden een onvoltooid verhaal. Een reëel verhaal dat in onze handen wordt gelegd, niet alleen als een erfenis, maar vooral als een voorlopig niet-eindigende opdracht. Wij verkondigen toch een blijde boodschap, waarbij geloof, hoop en liefde de leven-scheppende ingrediënten zijn.
Lees verder onder de foto.
Er is vervreemding en ongetwijfeld ook ongemak. Kerk-zijn en geloven draait niet meer om uniformiteit maar eerder om eenheid in verscheidenheid. Onze zoektocht is een zoeken naar de rijkdom van het anders-zijn, naar de aanvullende rijkdom van verscheidenheid. Het lijkt een zoektocht naar het elkaar gunnen van een eigentijds en authentiek gelovig-zijn, aanvullend en verrijkend, liefdevol en hoopvol, geïnspireerd door de mens Jezus.
Lees verder onder de foto.
Biedt Leuven ons hiertoe geen unieke kans: een levendige stad, jeugdig en creatief, rijk aan ervaring en deskundigheid. Gemeenschappen en parochies actief in verscheidenheid, maar momenteel al te los van elkaar, wat angstig voor het verlies van de zo beschermde eigenheid.
Leuven heeft een katholieke universiteit, een wereldbekende faculteit theologie en religiewetenschappen. Leuven is eeuwen oud maar springlevend en kan rekenen op bijna 100.000 leerlingen en studenten, kan rekenen op een verscheidenheid aan nationaliteiten en religies … als het in Leuven niet kan, waar dan wel: een enthousiaste geloofsgemeenschap, één in verscheidenheid, gastvrij en respectvol, samen aan de tafel van breken en delen!
Lees verder onder de foto.
Het was een boeiende avond die we hebben afgesloten met een gedachte uit de ‘Theologie van de Hoop’ van Jürgen Moltmann: Christenen blijven nooit in een cultuur van ontevredenheid en contestatie steken … Het is en blijft onze opdracht om een blijde boodschap te verkondigen, een universeel Pinksterverhaal van verbondenheid en verstaanbaarheid: ieder hoorde hen in zijn eigen taal.
Dank je wel aan alle aanwezigen. Dank je wel aan prof. Lemmelijn, inspirerend en hoopgevend.
We kijken nu al uit naar een volgend Geertruicafé … ontmoeten en bemoedigen bij een heerlijke Bartholomeus, solidair met mensen uit de Sundarban in de Golf van Bengalen.
Namens de gemeenschapsploeg van Sint Geertrui, Bart, Ger-Jan, Jan, Lieve, Mieke, Rita & Wim
