Op dit eigenste moment zijn we de laatste kilometers aan het afleggen met de bus. Eindelijk zullen we vanavond aankomen in Porto waar dan vanaf morgen ons voorprogramma zal van start gaan. Wat dat voorprogramma precies zal inhouden blijft nog eventjes een verrassing, maar het zal sowieso echt top worden.
Gisteren stapten we op de bus in Groot-Bijgaarden. In Aalter stapten we af voor een korte zendingsviering. De kerk van Aalter is een heel mooie kerk trouwens! We kregen een tochtboek met daarin, onder andere, wat informatie over Portugal, het programma voor tijdens de WJD en liederen. Ook kregen we allemaal een T-shirt met een pastel de nata (typisch Portugees gebak) en een Portugese haan op. De T-shirt zal een beetje ons uniform vormen. We namen nog een groepsfoto en toen waren we voor echt vertrokken.
Over op de bus zitten, is er eigenlijk niet zo heel veel boeiends te vertellen ... of toch?
We leren onze andere reisgenoten van ons voorprogramma beetje bij beetje kennen door de boeiende gesprekken die we voeren.
Naast bijpraten en elkaar leren kennen, zingen we regelmatig liederen door de microfoon van de bus. Ik leerde onder andere een lied kennen die ik heel erg mooi vind: "Awesome God".
Het refrein gaat als volgt: "Our God is an awesome God. He reigns from heaven above with wisdom, power and love, our God is an awesome God."
We kregen trouwens al de opmerking dat wij met ons groepje de luidste waren op de bus gisteren. Aan enthousiasme en leute bij ons dus geen gebrek!
Gisterenavond kwamen we laat aan op onze slaapplaats, maar die was zeker de moeite. We sliepen in een Kerk ergens nabij Bordeaux. Wat een unieke ervaring! We werden ontvangen door de plaatselijke pastoor en sloten dan de avond nog af met een dagsluiting die geleid werd door pastoor Orlando. Pastoor Orlando is één van de begeleiders van IJD. Hij leerde ons bij over gewetensonderzoek en wat het precies inhield. Heel leerrijk! Daarna was het nog aanschuiven aan het enige toilet in de kerk en konden we de slaapzak in!
Vandaag reden we dan opnieuw een hele dag met de bus. Onze groep is heel divers. Op een bepaald moment zijn jongeren 1 per 1 in diverse talen de Onze Vader beginnen opzeggen in de micro van de bus. We hoorden de Onze Vader in het Spaans, Engels, Latijn (door onze Servaes), Armeens, Japans, Hindi, Swahili, Tamil, Kirundi en Duits.
In de namiddag nam onze Servaes het initiatief om het woord te nemen en via de micro de hele bus de rozenkrans te leren bidden. Ik vond dat schitterend! Ik moet eerlijk zeggen dat ik maar vaag wist hoe een rozenkrans gebeden moest worden, maar nu weet ik het door onze Servaes.
Ik kreeg van pastoor Orlando een heel mooie rozenkrans cadeau, die ik zeker de hele reis en nog een hele tijd erna zal koesteren.
Het is dus al tof geweest, maar het wordt tijd dat we van die bus af mogen en er écht aan mogen beginnen.
Je hoort de komende dagen sowieso nog van ons!
Vele groetjes
Femke
(en ook vanwege Louise en Servaes natuurlijk)
