11 november - Wapenstilstand

Herinneren om nooit te vergeten!

11 november 1918, 11 uur, na vier zware oorlogsjaren zwegen eindelijk de wapens. We hebben het vroeger allemaal op school geleerd, het ondertekenen van de wapenstilstand in die treinwagon in Compiègne. "NOOIT MEER OORLOG!" werd er geroepen. Deze gruwel wou men nooit meer beleven, daar ging men wel voor zorgen.

Maar twintig jaar later was het hier al opnieuw oorlog. Enkele onder ons hebben nog herinneringen (al dan niet vaag) aan die Tweede Wereldoorlog; het leven in een bezet land vol angst, lijden, honger, woningsnood en het ergste je dierbaren verliezen.

80 jaar geleden werden we bevrijd en sindsdien behoren wij 'de gelukkigen', mensen die mogen leven in een land dat VREDE kent. We weten en beseffen niet wat een leven in oorlog is, voor ons is vrede de normaalste zaak van de wereld.

Maar vrede is geen zelfsprekendheid, het lijkt verder weg dan ooit. Het aantal conflicten wereldwijd is het afgelopen jaar met een kwart gestegen. Dagelijks worden we overspoeld met berichten over oorlog in Oekraïne, Gaza, Soedan, enorme ontheemding in de Sahel en vredesopbouw in crisis. Wereldwijd mislukken diplomatieke poginge om een einde te maken aan de gevechten.

Laten ons stilstaan bij het leed van zovele medemensen, laten we de ogen niet sluiten, want oorlog is niet enkel 'hun' probleem, maar ook het onze.

Leven in VREDE is een recht voor iedereen!