Een priester-leraar van het Sint-Pieterscollege in Leuven, Raymond Meyer, werd in de zomer van 1959 voorlopig tot onderpastoor benoemd in de Sint-Bavoparochie. Hij kreeg de opdracht op Oosterveld een parochie te stichten waar de overheid vroeger reeds principieel een bijkerk onder de naam Sint-Jan Baptist had toegestaan, die op 13 mei 1959 een hulpparochie met de naam Heilige Pius X was geworden en die ten slotte op 22 maart 1960 door de Belgische overheid als parochie erkend zou worden. De pastoor in spe ging in de onderpastorie van Sint-Bavo wonen, in het centrum van Wilrijk. Hij kreeg van de zusters van de Sint-Augustinuskliniek toestemming om tijdelijk hun kapel te gebruiken en hij mocht dagelijks een vast spreekuur in een van hun spreekkamers houden, zodat hij dichter bij zijn parochie was en contacten met zijn nieuwe parochianen kon leggen.
De stichtingsperiode van de parochie werd gekenmerkt door het verlangen naar vernieuwing in de kerk. De leek eiste zijn plaats op in de kerk, na de vorming die hij in de katholieke actie had gekregen. En de lekencongressen van de jaren 1950 deden die hoop nog toenemen. Ook was via de liturgische beweging, die in ons land een lange traditie had, het belang van een actieve deelname van de gelovige aan de eucharistie stilaan duidelijk geworden. Omdat in de nieuwe wijk zoveel jonge gezinnen kwamen wonen, die dankzij hun scholing tot mondige burgers waren opgegroeid en als gelovige leken ook wel inspraak en medewerking verwachtten, kende de parochie een droomstart.
Op zondag 29 november 1959 vierde de parochie in opbouw haar eerste eucharistie in de kapel van Sint-Augustiunus. Raymond Meyer had een gelegenheidskoor kunnen samenstellen dat onder leiding van Theo van Baarle Nederlandse psalmen zong met het daverende slotlied Uw boodschap dragen wij, wat door alle aanwezigen als het motto van de te stichten parochie werd aangevoeld. De acolieten droegen witte alben, een leek was commentator, deed de lezingen en verduidelijkte de latijnse gebeden, en de toekomstige pastoor hield het sermoen dat met gespitte en kritische aandacht werd beluisterd. Dit zoeken naar een aangepaste liturgie zouden de parochie niet meer loslaten.
In december 1959 wer een voorlopige kerkfabriek opgericht onder de gedreven leiding van Maurice Langendries, die jarenlang aan het roer bleef. De eerste gezinsgroepen, die ook al in 1959 waren ontstaan, zouden een steun voor elkaar en heel de parochie worden. Ondertussen werden de grenzen van de nieuwe parochie afgesproken met de naburige parochies. Het grootste gedeelte behoorde oorspronkelijk tot de Sint-Bavoparochie, maar ook Sint-Theresia en Onze-Lieve-Vrouw Middelares stonden grondgebied en parochianen af. De nieuwe parochie strekte zich over drie gemeenten uit - en dat gegeven vertraagde de burgerlijke erkenning.
Op 1 januari 1960 werd de parochie officieel opgericht door kardinaal Van Roey, en op 12 januari werd Raymond Meyer door J. Van Brabant, de deken van Berchem (het decanaat waartoe de Wilrijkse parochies toen nog behoorden) als pastoor aangesteld tijdens een plechtigheid in de Sint-Augustinuskapel. Bijgevolg mag 12 januari 1960 als de officiële stichtingsdatum van de parochie erkend worden.
Rik Corens, uit: '50 jaar H. Pius X-parochie Wilrijk', © H. Pius X-parochiegemeenschap Wilrijk
