Volgende week begint de veertigdagentijd met Aswoensdag. De dagen voordien gaan heel wat mensen uit de bol in één of andere carnavalstoet. Gemaskerde en verkleedde mensen die vieren. Op Aswoensdag, asdag, is het anders. De maskers worden afgelegd.
We willen ons ware gelaat aan mekaar en God laten zien. In het leven kan ons gezicht wel eens mensen afschrikken: de uitdrukking van de ogen, strakke lijnen van mond, eeuwig glimlachje, strengheid van de blik. De veertigdagentijd nodigt ons uit om zoals we zijn, met ons ware gelaat, voor God te gaan staan, ons niet te verstoppen voor onszelf, de medemens, voor God. Meer nog, we worden uitgenodigd voorbij die buitenkant naar onze binnenkant, naar onze binnenkamer te gaan en daar wat te blijven, 40 dagen misschien wel.
Tekenen met as
40 dagen roept de herinnering op aan de tocht doorheen de woestijn. Om op zoek te gaan naar onze wortels. Op Aswoensdag willen we ons intentie tot vernieuwing uitdrukken en iets van de oude mens in ons afleggen. Daarom willen we ons laten tekenen met as.
Wat dor is geworden in ons leven achterlaten in het vuur. Elke tak los van de stam, los van de levengevende sappen verdort. Laten we ons keren tot die stam, die wijnstok, die bron van alle leven. Zo kiezen we voor nieuw leven, om verrijzenismensen te zijn.
Drie wegen
Het Matteüsevangelie op Aswoensdag geeft ons drie manieren om deze sterke tijd te beleven:
het vasten: de relatie met onszelf: hoe gaan we met de dingen om?
Kunnen we vrij worden van bepaalde zaken om vrij te worden voor wat echt belangrijk is? In ons hart, onze gedachten is niet oneindig veel plaats.Aan wat geven we dan ruimte, plaats en tijd?
het aalmoezen geven: de relatie met de andere, onze naaste. Kunnen we broederlijk delen?
het bidden: onze relatie met God nauwer aanhalen. Hij wordt belangrijk in de mate dat we tijd voor Hem maken.
Daarnaast gaat ook om de intentie waarmee we de dingen doen, omwille van God de dingen doen die we doen. Het enige waar God naar kijkt misschien: ons hart; wat leeft daar? Het enige wat we kunnen meenemen later is de rijkdom van ons hart, welke schatkamer ligt daar? Jezus wil ons vooral meenemen in een godsdienst van liefde. Daarin krijgen we weer een hele oefentijd. In een ambacht, in een sport, in muziek moet je veel m oefenen om er goed in te worden, met vallen en opstaan, soms moeilijk en vervelend. In ons geloven is het niet anders. Ook dat gaat niet zomaar vanzelf.
Op weg met Jezus
In deze tijd zullen we met Jezus meetrekken naar speciale plaatsen. De evangelies van de zondagen brengen ons in de woestijn en op de berg. We ontmoeten met Hem mensen zoals de overspelige vrouw, luisteren naar zijn parabels met de onvruchtbare vijgenboom en de verloren zoon. Telkens worden mensen ten leven gewekt en geheeld. Ook wij worden uitgenodigd om ons te laten helen en naar het leven toe te keren.
We wensen jullie een goede start toe voor een sterke, vruchtbare Veertigdagentijd!
Pastor Guido
BIJ ASWOENSDAG: STOF VAN DE AARDE
Stof van de aarde
Is een mens.
Maar niet het stof
Eeuwig ten dode opgeschreven
Geroepen worden wij telkens opnieuw
om sterfelijkheid te leren,
kwetsbare zwervers als we zijn
in de woestijn.
Zonder bezit dat ons bezwaart
en zonder zekerheden.
maar met de broederlijke zorg
dat niemand achterblijft.
Dat wat de aarde geeft
met iedereen gedeeld wordt.
Dat wij kwetsuren helen
en elkander oprichten
Wie zo zijn weg durft gaan
ontgroeit de angst.
En in zijn ziel
is reeds het zaad gezaaid
dat steeds zal overleven.
Kris Gelaude
