Bisschop Koen Vanhoutte en de regioploeg van de Pastorale Regio Leuven nodigden dit jaar de vrijwilligers uit die op het domein van de communicatie hun geloofsgemeenschappen ondersteunen. Van medewerkers van het parochieblad, webmasters van websites, opstellers van elektronische nieuwsbrieven tot mensen die klokken luiden, folders flyeren of beeldmateriaal aanleveren… allen waren aanwezig.
Het dankfeest vatte aan met een gebedsviering in de Sint-Lambertuskerk. Bisschop Koen ging voor geflankeerd door toegewijde pastorale vrijgestelden en vrijwilligers. Hij drukte zijn dank uit naar alle aanwezigen en onderlijnde het belang van hun pastorale inzet. Hij wist ons op zijn eigen wijze te inspireren om vrijmoedig stem te geven aan ons christelijk geloof.
Bij de aanvang van de viering kreeg elke aanwezige een klein stukje wol. De betekenis gaf ik als volgt aan: “Ieder van u kreeg bij het begin van de viering een los eindje rode wol. Het is zo verloren gelegd. Op zich zegt en betekent het niets. Soms lijkt onze inzet als vrijwilliger al even onbelangrijk. Maar hij doet er toe. Zeker ook voor jullie die zich onder meer op het domein van de communicatie inzetten. Communicatie is verbinding zoeken om een boodschap te laten horen. God weeft zijn verhaal en boodschap van liefde te samen met dat van ons. Kwetsbaar zoals liefde kan zijn, ontwapenend, maar verbindend. Zo weven God en mens samen een verhaal. Dat het er toe doet, mag blijken wanneer wij de eindjes van dat stukje touw aan elkaar knopen en weven.” En dat deed iedereen mee.
Een broze wereldvrede
We gaven aan dit schijnbaar ‘dwaze’ gebaar nog meer betekenis. “Communicatie kan verbaal, maar ook op vele wijzen non-verbaal. Een vlag, een affiche, het geluid van klokken, een banner, wat dan ook… Voor ons regiohuis staan twee olijfboompjes en je weet dat de olijftak een van die symbolen van vrede is. Straks na de zegen willen we gezamenlijk dat broze touw dat sterker en langer is geworden, of liever die twee touwen naar het regiohuis dragen en onze olijfboompjes daarmee omwikkelen. Op een moment dat de wereldvrede in gevaar komt, dat oorlogen in Gaza, Oekraïne, Oost-Congo, Zuid-Soedan en straks misschien in de hele Midden-Oostenregio… gevoerd worden. Op een moment dat waar dan ook wapens vooral gewone burgers, vrouwen, kinderen, zwakkeren treffen, waar volkeren uitgehongerd worden door allerlei machten…geven wij het signaal samen met de mensen, ook vele christelijke organisaties, volgende zondag in Brussel, dat een rode lijn overschreden is. Deze wereld, onze planeet, onze mensengeschiedenis heeft maar toekomst wanneer we met de kleine eindjes, kwetsbaar, ontwapenend en verbindend een nieuw verhaal blijven schrijven. En voor ons als christenen is dat een goddelijk verhaal, een verhaal waarin wij aan de God van Jezus Christus, en zijn verhaal van liefde, een stem geven.”
De supporters van het voetbaltornooi van de Don Boscoschool keken heel verbaasd toen twee rijen mensen die rode touwen droegen, blijgezind uit de kerk kwamen. Nieuwsgierigheid en verwondering geven dan kans tot getuigenis. Iedereen wilde als het ware de rode, wollen touwen mee in de olijfboompjes hangen. Een statement was gemaakt.
Een verfrissende apotheose
Dan kwam de pret. Zalig om te keuvelen in een zomerse tuin vol groen en tentjes, nippend aan een koel glas en genietend van het lekkers van de barbecue. Eten verbindt met elkaar. De leden van de regioploeg en enkele vrijwilligers hadden zich echt in het zweet gewerkt. Met een originele bingo lukten wij er andermaal in om mensen met elkaar kennis te laten maken en elkaar te bevragen over haar of zijn inzet. We rolden enkele communicatielijnen zelf uit in de vertegenwoordigers van Otheo, Tertio, Broederlijk Delen, Radio Maria, Missio, Welzijnszorg en ons eigen vicariaat. Bekende namen kregen daarbij een gezicht. Geen Bingo zonder een prijs. Chris Huenaerts uit Oud-Heverlee en Paul Van Audenhove uit Leefdaal gingen naar huis met een radio geschonken door Radio Maria. Karlo trok de namen en Marie van Radio Maria overhandigde de prijzen. Eigenlijk verdiende elke aanwezige deze hoofdprijs. Doch niemand ging naar huis met lege handen. Bisschop Koen en de Vicariale Raad schonken iedereen een handig zakboekje om allerlei niet te vergeten opdrachten of boodschappen in te schrijven. Het slotakkoord voor de aanwezigen was een verfrissend ijsje. Wat wil je nog meer hebben? Onze regioploeg en enkele vrijwilligers daarentegen werkten zich weer in het zweet om alles op te ruimen. Wij kregen al de vraag: “Welke vrijwilligers worden volgend jaar uitgenodigd?” Ons vrijwilligersfeest is echt een klassieker geworden!
Deken Patrick
(foto's: Laurens Vangeel)
