“De HEER is Koning voor eeuwig en altijd” (Exodus 15, 18). Met die royale eretitel bedoelt de Bijbel niet dat God gelijkt op een wereldse leider, zoals de Farao. Dat genre genocidairs kennen we uit ervaring en die zijn gewoonlijk geen lang leven beschoren. God alleen redt. Die doet alle macht teniet. In plaats daarvan sticht de HEER een wereldrijk van vrede, voor altijd (Daniël, 2, 44). Allen die Gods wil doen zullen dat paradijs zeker binnengaan (Daniël 7, 9-14. 12, 3). “Uw Rijk kome, uw wil geschiede…” Die woorden bidden wij voortdurend.
Jezus’ koninkrijk is niet iets voor later, voor de eindtijd wanneer de klaroen schalt. Neen, zegt Jezus, het Rijk Gods is hier al midden onder U (Lukas 17, 21). De periode van wachten is voorbij! Maar waar kan ik daar nu wat van merken? Heel simpel. Naar de plek waar men de wil van God aanleert en zelf ook doet (Markus 1, 15; 11, 28-34). Waar Liefde overwint. Waar men stil en ongedwongen alles voor elkander doet. “Ubi caritas – ibi Deus”. Het antwoord is dus in een paar woorden te vatten.
Klinkt mooi, maar wat als wij nu in kritieke situaties terechtkomen? Het evangelie op het Christus-Koningfeest gaan trouwens over Golgota, een executieoord, de ‘schedelplaats’ (Lukas 23, 35-43). Niet bepaald een hoogfeest. Dan komen er opnieuw vragen. Over welk soort koninkrijk hebt je het dan? Waar blijft God? Waarom? En hoelang nog? (Psalm 13).
Boven op het kruis plaatste Pilatus de aanklacht: “Dit is de koning van de joden”. ‘Dat is me nogal een koning!’, klinkt meteen de reactie van de ramptoeristen rond het kruis. Drie keren tergen ze een weerloze veroordeelde: “als gij werkelijk de Koning zijt, redt uzelf.” In feite spotten ze hier met Jezus’ voornaam, ‘Joshua’, wat zoveel betekent als ‘God redt’. Die haatspraak lijkt sterk op Satan die Jezus driemaal beproefde in de woestijn: Gij daar, Zoon van God, maak van die stenen brood, domineer de wereld, niets of niemand kan U deren… (Lukas 4, 1-13). Jezus repliceerde toen nog met Schriftcitaten. Maar nu, op het kruis horen we geen argumenten meer. Alleen Jezus’ stil vertrouwen in de enige God die redt. Hoop tegen alle hoop in (Romeinen 4,18).
Gods stilzwijgen spreekt hier het luidst. Schijnbare duisternis is eigenlijk ‘Licht’. Kijk, onze koning schittert. Hij is het Lam dat stom staat voor de scheerder (Jesaja 53, 7) en ons recht in de ogen kijkt.
