Dag 3: viering + ontmoeting + kruisweg

Laudato si

De mis zou beginnen om negen uur, maar om kwart na negen was er nog niets dat wees op een nakende start. We wachtten immers op de zieken. Vandaag, zo horen we, is een minister in Lourdes om de veiligheid te inspecteren, maar allicht ook om al die militairen en soldaten te bemoedigen - als je ziet welk een karwei het is om met deze temperaturen en met hun zware uitrusting rond te lopen in de volle zon - dan verdienen ze dat zeker. Maar minister wil zeggen: extra veiligheid en de zieken, die anders overal voorrang hebben in deze stad, hebben eeb grote omweg en zo feitelijk een halve kruisweg (of was het een hele) moeten doen om uiteindelijk rond half tien te arriveren aan de kapel van de viering.

Maar wachten is in Lourdes anders dan elders. Elders worden mensen zenuwachtig als het een tijdje duurt vooraleer iets begint, hier hoort dat bij de bedevaart. Sterker: als alles regelmatig verloopt, als alles altijd volgens het boekje wordt uitgevoerd, riskeert het misschien wat saai te worden. Een bedevaart is immers een beeld voor het hele leven en in ons dagelijks leven lopen de zaken ook niet zoals gepland - er loopt wat mis, iemand komt niet opdagen of ikzelf laat steken vallen. De bedevaart lijkt ons het geduld te willen leren dat een mens op zijn levenstocht nodig heeft om dat soort toestanden toch goed te overleven en er niet onder gebukt te gaan.
Zou het ons andere mens maken als we weer thuis zijn? Eigenlijk is dat wel de bedoeling: dat we rijker worden en beter zien wat essentiëel is. Beter te zien ook waarnaar we onderweg zijn: naar het Thuiskomen bij God, waarbij de duizend-en-één zorgjes van alle dag toch wel erg relatief blijken. En vooral: dat we het geduld beoefenen en elkaar de ruimte geven, nodig voor een glukkige levensweg. Misschien laat het half uur wachten - dat we hier moeten doen - ons ooit wel een half uur vroeger binnen in het paradijs omdat we er andere mensen door worden. God geve het.

Tony pastor

Wat staat er vandaag op het programma:

Het is een snikhete dag vandaag. Er is ons 33 graden beloofd en we hebben die ook gekregen.

Om halfnegen gingen we op pad, op weg naar de O.-L.-V.- kapel. Een viering voor de Nederlandstalige pelgrims. Voorgegaan door monseigneur in concelebratie met de aanwezig Nederlandstalige priesters. Hieronder vind je hiervan een sfeerbeeld. Nadien volgde nog een ontmoeting met de bisschop waar we met al onze vragen en bekommernissen terecht kwamen. Met dank aan de twee jongeren die getuigenden vanuit de wereldjongerendagen.

Na de middag, op het heetste van de dag gingen een dertigtal mensen de weg van Bernadette. 

Daarna volgden twee kruiswegen, één op de berg en één voor de zieken.