HANDEN UIT DE MOUWEN - HANDEN GEVOUWEN

De weduwe die bij de onrechtvaardige rechter toekomt, blijft vragen. Jezus wil dat wij blijven bidden. Mozes blijft bidden.

Als we een huis willen bouwen, hebben wij een architect nodig. Iemand die weet hoe je de sterkte van beton berekent en die de draagkracht van een muur kan voorspellen. Maar je hebt ook bekwame werklui nodig, mensen die hun handen weten te gebruiken om een mooi huis te maken. Denken en doen.

In de eerste lezing zien we het zo gebeuren. Jozua bindt de strijd aan met de Amalekieten. Hij is de doener, de man die de handen uit de mouwen steekt en zijn leven en dat van zijn soldaten riskeert. Mozes gaat de berg op om te bidden, de armen in de lucht. Hij geeft zich aan God over. De man van de geest.

In het stukje evangelie van vandaag legt Jezus de nadruk op het gebed. Op andere plaatsen ligt de klemtoon op de actie. Nu vraagt Hij om onophoudelijk te bidden. Jezus zegt zelfs dat we dag en nacht moeten bidden. Daarmee bedoelt Hij dat we heel ons leven op God moeten enten. Wij leven niet enkel met God op het moment dat we daar uitdrukkelijk bij stilstaan en bidden. Wij leven in alle omstandigheden in Gods liefde, dag en nacht, in de actie en in de bezinning.

Een huis bouwen is een samenwerking tussen denkers en doeners (en betalers). Een leven als christen is ook inkeer en inzet, gebed en actie. Handen uit de mouwen en handen gevouwen.