Parochieblad "Kerk & Leven" 50-2016 14 dec

OP BEZOEK BIJ DE ZUSTERS VAN BETLEHEM OPGRIMBIE

Op dinsdag 29 november waren we uitgenodigd bij de zusters  monialen van Opgrimbie. We werden vriendelijk verwelkomd door twee zusters en begeleid naar een ruimte waar een korte film werd getoond over hun ‘eenvoudige leven’. Daarna was er ruimte voor vragen.  Momenteel maken dertien zusters deel uit van de communiteit, maar dat wisselt in de tijd. Hun doordeweekse activiteiten doen ze individueel. Daarbij worden ook de maaltijden aan hun cellen gebracht waar zij alleen eten. Alleen zijn en stilte schept  naar hun zeggen de ideale omstandigheid om God in al zijn glorie te ontmoeten en te ervaren. Een vraag ook hoe het klooster financieel wordt gerund? Er zijn drie bronnen van inkomens die de onkosten blijkbaar dekken: verkoop van eigen werk en producten in hun winkel ter plaatse of her en der in het land; de inkomsten van de retraitanten en de giften, waarop zij trouw mogen rekenen.

’s Zondags is een dag van ontspanning. Dan maken zij een mooie wandeling keuvelend en lachend door Gods vrije natuur. Een vraag: wordt er dan ook over koetjes en kalfjes gebabbeld? Het is de bedoeling dat ons gesprek helpt zoeken, hoe wij de Heer in de volgende week nog beter leren kennen en wisselen wij van gedachten over de lezingen van de zondag. Ook staan we tijdens de wandeling steeds in bewondering voor Gods prachtige natuur. Dit hoorden we regelmatig: meer en meer slagen wij er in God op het spoor te komen, het wordt een steeds diepgaandere ervaring.  Daarbij weet God wat Hij doet en laat Hij iedere mens de vrijheid naar geweten zijn levenswandel gestalte te geven. ‘Twijfel is des mensen, maar we zijn zozeer van Hem doordrongen, dat twijfel snel verdwijnt’, zo hoorden wij.

T.V. en kranten zijn taboe in het klooster. Wel hebben zij inzage in bepaalde krantenknipsels, die voor hen interessant zijn.

Daarna namen we plaats in de kerk waarin wij gezamenlijk de vespers aanhoorden, de H. Eucharistie meevierden en nog een half uurke bleven zitten voor aanbidding van het Allerheiligste Sacrament. Dan was er ook nog gelegenheid de winkel van de zusters te bezoeken en de vruchten van hun handen te bewonderen.

Zeer zeker zou het interessant zijn dat de twintig bezoekers nog eens verzamelen om te praten, hoe iedereen dit bezoek aan de zusters heeft ervaren. 

Meer info op de website http://nl.bethleem.org/monasteres/opgrimbie.php (Jean)

IN DE MARGE

Geen klaagzang

Het einde van het jaar is in het zicht, het nieuwe komt al piepen om de hoek. Onze goedheilige man is weer terug waar hij hoort, samen met zijn ‘zwarte’ pieten.

We zijn ook pal in de adventsperiode en bereiden ons voor op het mooiste feest van het jaar. En hiermee bedoel ik niet een enorme kerstboom, glitter alom, cadeautjes en lekker eten…. neen,  wat ik bedoel zullen jullie wel weten en ik ga hier ook niet verder over uitweiden.

Oké, de ‘aardse’ dingen horen in deze tijdsgeest er ook bij en dat mag ook zolang we maar niet vergeten waar het werkelijk om draait.

Maar ik ga het nu even hebben over wat me al een hele tijd dwarszit. Zoals de meesten onder jullie wel weten zorgen mijn collega Louis en ik reeds bijna 15 jaar voor de regeling van de avondwake bij overlijdens. Van lector naar gebedsleider was een logische stap die destijds genomen werd dankzij Jean Biesmans die me eens vroeg om te helpen en ik ben het blijven doen. Velen begrijpen niet waarom een mens dit alles vrijwillig doet, het is dan ook geen ‘plezante’ job. Neen, niet plezant maar oh zo dankbaar. Je komt terecht bij mensen in de moeilijkste periode van hun leven. Je leeft enkele dagen intens mee en doet er alles aan om het zo mooi en sereen mogelijk te doen. Je respecteert de wensen van de familie maar moet soms ook bijsturen. Soms zijn de wensen niet mogelijk en haalbaar en dan moet er naar andere oplossingen worden gezocht.

Maar wat me het meest kwetst is als mensen me zeggen in een periode dat er meer  overlijdens dan normaal zijn geweest: “Ge hebt weer ne goeie verdiend hé”.

Neen, beste mensen, ik verdien hier geen enkel centje mee, integendeel.

Papier, inkt…… omdat ik alles netjes op papier wil hebben is dit mijn verantwoordelijkheid. In de beginperiode ‘sukkelden’ we nog met boeken waar dan papiertjes tussen gelegd werden bij de te lezen teksten en die er dan op het laatste moment uitfloepten. Nu wil ik het verloop van het hele ‘scenario’ op papier zodat er in feite niets kan en mag misgaan.

Bij het opstellen van een gebedswake heb je toch wel ettelijke uurtjes nodig, teksten en muziek… en dan heb ik het nog niet over het bezoek aan de familie, de contacten in de dagen ervoor, de avond zelf.

Begrijp me aub niet verkeerd, dit is GEEN klaagzang. Ik doe dit werk met hart en ziel (wat ook zal gelden voor collega Louis), het is een deel van mijn leven geworden maar sommige reacties doen me gewoon pijn. Als de avondwake dan voorbij is voel je je even leeg. Je hebt zo intens met deze familie meegeleefd, ja dat is toch wel even ‘in een gat vallen’.

Neem nu laatst het jonge meisje uit onze parochie. Een bewuste keuze om uit het leven te stappen. Een avondwake anders dan anderen. En net bij zo’n bijzondere wake maak je kapitale fouten. Er was me een 20tal minuutjes ervoor gevraagd om ook de school in de wake te betrekken. Ik hoor het wel maar noteer het niet, die tijd was er nauwelijks.

Na de gebedswake waren deze mensen dan ook begrijpelijk teleurgesteld. Ik neem dan ook alle schuld en verantwoordelijkheid volledig op mij. Maar zoals ik al eerder schreef, als ik het niet op papier heb gaat het mis….. met enkele slapeloze nachten als gevolg. Pastoor Ignace en koster Robert hebben mijn klaagzang – dat er wèl eentje was -  moeten aanhoren.

Je zou dit zo graag willen goedmaken maar het kan helaas niet meer.

Een priester heeft me ooit verteld dat ook hij het Onze Vader en het Weesgegroet voor hem op het altaar heeft liggen om toch maar niet ‘in panne te vallen’.

We zijn tenslotte allen mensen en maken fouten. Zo, ik hoop dat ik een beetje duidelijkheid heb gebracht wat onze taak betreft. En nu even een spurtje naar de supermarkt voor de ‘aardse dingen des levens’ die uiteraard ook op papier staan. (maPs)

ONZE-LIEVE-VROUW TENHEMELOPNEMING

EUCHARISTIEVIERING OP ZATERDAG EN ZONDAG

De zondagvieringen van O.L.-Vrouwparochie  vinden plaats in de St.-Jozefkerk om 10.00 u. in Wiemesmeer (wegens herstellingswerken O.L.-Vrouwkerk). De zaterdagavondviering valt weg in de O.L.-Vrouwkerk.

OVERLIJDENS

Op woensdag 23 november overleed Catharina (Netteke) Ghijsen, echtgenote van wijlen Jan Vliegen. Geboren te Valmeer op 1 oktober 1929. De uitvaartdienst vond plaats in de Sint-Jozefkerk op dinsdag 29 november.

Op haar gedachtenisprentje lezen wij :

‘Al hield je nog zoveel van het leven

je had het niet in eigen hand.

Ongevraagd moest je het verlaten

En wij staan machteloos aan de kant…

Je was een hele sterke vrouw…’

De parochiegemeenschap deelt in de rouw van de beproefde familie.

SINT-JOZEF

EUCHARISTIEVIERING OP ZATERDAGAVOND EN ZONDAG

Zaterdagavond eucharistieviering om 18.00 u. in de kerk.

Op zondag is er een eucharistieviering om 10.00 u. (tot de herstelling van de O.L.-Vrouwkerk).

Communie aan de zieken

Woensdag 21 december, na 09.30 u.

AGENDA

DORPSRESTAURANT: 3 JAAR

Voor slechts 7 euro geniet je onder het motto ‘ontmoeten en eten’ van een lekker driegangen menu.  

Volgende eetdag is op dinsdag  20 december in Parochiecentrum tussen 12.00 u. en 13.00 u. Menu: tomatenroomsoep, kalkoengebraad met champignonsaus, groetenkrans en kroketten, kerstijs. Water is gratis, voor de andere dranken wordt een kleine vergoeding gevraagd.

Wie vet- en/of zoutloos, diabetes of een vegetarisch menu wenst, vermeldt dit gewoon bij inschrijving. Voor kinderen is er een apart menu voorzien.

Op voorhand inschrijven en betalen bij het onthaal van het OCMW, de dienst vrije tijd op het gemeentehuis, alsook bij de bibliotheek tijdens de respectievelijke openingsuren.  

Inschrijven tot 17 december.

Meer info: Dienst welzijn,  el. 089 62 94 52, welzijn@zutendaal.be