Nu Kerstmis aangebroken is, lijkt het of de tijd van wachten voorbij is. 'Wachten' en 'uitzien naar' horen bij advent. Kerstmis daarentegen is de vreugde van wat ons geschonken is na het wachten. En toch blijft het een beetje advent, ook al is het reeds Kerstmis. Want verlangen, uitzien naar en verwachten horen bij het leven van elk van ons. We zijn mensen van verlangen. Steeds is de hunker aanwezig in ons. Het probleem is echter vaak dat we verlangen naar iets terwijl datgene waar we naar uitzien zich vlak onder onze neus bevindt. Ofwel zien we het niet, ofwel lopen we de verkeerde kant op, of weten we niet goed wat ermee te doen. En dat is jammer. Hoeveel mensen zijn niet ongelukkig omdat ze de indruk hebben niet datgene bereikt te hebben waarnaar ze verlangden, terwijl ze niet zien welke genade hen is toegevallen: de job die ze doen, de partner en het gezin of de familie die ze hebben gekregen, de gaven die hen zijn toebedeeld, … We verlangen vaak naar dingen, terwijl we blind zijn voor het wonder dat ons reeds is te beurt gevallen. Mogen daarom deze Kerstdagen momenten zijn om te verwijlen bij het wonder. Want daarover gaat Kerstmis ook, over het wonder. Mochten we de wonderen in ons leven herkennen, dag in dag uit, ook het komende jaar…
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.