Kijken en begrijpen in de kerken…

In onze kerken van groot-Ninove is er heel veel te zien. Maar, zien we al dat moois wel nog? Waarderen we het voldoende? Begrijpen we wat we zien? Hoe kan wat we zien ons helpen om als geloofsgemeenschap te groeien in geloof, in samen-geloven?
‘Kijken en begrijpen in de kerken’ wil daartoe een bijdrage leveren. Het is de bedoeling dat je in onze Ninoofse kerken op zoek gaat naar de dingen waarover we schrijven. Ja, niet alleen in je eigen kerk, maar ook in de andere. Neem er gerust een foto van en stuur hem door naar de pastoor!
Dat kan onze site ‘plaatselijker’ en meteen ook ‘ruimer’ maken, want zo leren we wat er in onze eigen kerk en in de andere keren te zien is beter kennen en waarderen. En ja, al dat moois kan ons veel over samen beleefd christelijk geloof leren. Het is geloofsverdieping via beelden!

BLOEMEN, PLANTEN EN VRUCHTEN IN DE KERK
In onze kerken zijn heel wat afbeeldingen van bloemen, planten, bladeren en voedsel te vinden. Werden ze gewoonweg afgebeeld ter versiering? Of hebben ze een diepere betekenis die ook vandaag nog tot ons kan spreken? We gaan even op speurtocht …
Op de communiebank, het tabernakel, een kazuifel of koormantel, een kelk, een monstrans, enz. vinden we veelvuldig korenaren en druiven(ranken) terug. De symboliek hiervan is nauw verbonden met het voorwerp waarop ze aangebracht werden. Het zijn allemaal zaken die met de eucharistie te maken hebben en onze aandacht daarop willen trekken. De korenaren verwijzen naar het brood van de eucharistie ‘gestorven graan wordt brood’. De druiven(ranken) symbolen de wijn ‘geperste druiven worden wijn van vreugde’.
Meermaals zal je kunstige afbeeldingen van bladeren terugvinden. Zo is er het laurierblad dat in de 18e en 19e eeuw populair was. Het staat voor de deugd, het is namelijk een blad dat sterk en fris is en groen blijft. De deugden beleven maakt ons leven als gelovige fris en sterk. Dikwijls is het laurierblad in een krans gevlochten. Deze krans staat voor de overwinning en de beloning. Een ander blad dat veel voorkomt is het acanthusblad. Het heeft een stekelig blad en staat symbool voor het leven met al zijn moeilijkheden. Vanuit het geloof worden die moeilijkheden overwonnen. Ook klimopbladen vind je terug in de kerken: zij staan symbool voor het eeuwig leven omdat ze altijd groen blijven. Sprekend is ook de palm(tak), symbool voor het martelaarschap ‘willen sterven voor je geloof’ omdat het zo waardevol is! Het is eveneens een teken van overwinning.
Ook allerlei bloemen en bloemenkorven zal je bemerken. Elke bloem is een symbool op zich. Daarover zullen we het later wel eens hebben. Maar, samengeplaatst in een vaas of een korf hebben ze ook een diepe betekenis. Allereerst kan je zien dat er bloemen afgebeeld worden die in de natuur nooit samen bloeien! Zo zie je tulpen samen met rozen of pioenen, hyacinten met herfstasters, zonnebloemen met viooltjes en krokussen, enz. Al deze bloemen samen bloeiend afbeelden is een symbool van het eeuwig leven! Ze zijn ook een mooi beeld van onze geloofsgemeenschappen: heel veel verschillende mensen, met hun eigen gaven. De ene bloem is groot en kleurrijk, de andere ruikt zo lekker, nog een andere is heel klein maar zo verfijnd. Zijn wij ook zo niet? Eén geloofsgemeenschap waarin mensen leven met zoveel kwaliteiten die we ten dienste van elkaar en van de kerkgemeenschap mogen stellen?
In onze kerken zijn ook allerlei vruchten te bespeuren: granaatappels, appels, peren, bessen, enz. Deze vruchten komen uit een hoorn of een mand en zijn soms ook als een sliert aan elkaar gevlochten. Zo gezien zijn zij de vruchten van ons geloof en ons leven die wij de Heer en elkaar mogen aanbieden.
Bloemen, planten, bladeren, vruchten, … het zijn mooie symbolen van hoe wij als gelovige vruchten kunnen dragen, eeuwig leven mogen schenken en verkondigen aan anderen en aan elkaar. Ze worden mooi en rijkelijk afgebeeld in onze kerken.

Het christelijk geloof is mooi, aantrekkelijk, rijk, aangenaam om te bekijken en te beleven, te proeven… Het spreekt de hele mens aan! Zo mogen wij meer en meer christen worden. Zo mag ook onze geloofsgemeenschap naar binnen en naar buiten toe in de samenleving ervaarbaar zijn. Werk jij daaraan mee nu de plantjes in de beginnende lente her en der de kop opsteken?