We zijn opnieuw aanbeland in de veertigdagentijd. Deze tijd heeft te maken met wegtrekken uit de woestijn. Het is bij uitstek een uittochtverhaal. Het volk van Israël trok veertig jaar door de woestijn, weg van het slavenbestaan, een nieuwe toekomst tegemoet. Gelukkig duurt onze uittocht maar veertig dagen in plaats van veertig jaar. Maar dit betekent echter niet dat wij niet evenzeer bevrijding nodig hebben als het volk van toen. Zoveel knecht ons immers nog. Vooral de drie grote geboden van onze tijd houden ons vast, of we het nu willen of niet: “Gij zult consumeren. Gij zult concurreren. Gij zult presteren.” Veertigdagentijd kan een tijd van bewustwording zijn. De vraag kan ons bezighouden in hoeverre ikzelf mijn leven laat leiden door deze drie geboden? En in welke mate kan ik me er van bevrijden? Eenvoudig zal het niet zijn, want steeds zullen de vleespotten van Egypte mij blijven terugroepen. Maar diep in ons hart weten we dat het zo niet verder kan. Dat we met die manier van leven onze aarde die ons geschonken is regelrecht de vernietiging insturen. Als christen kunnen we niet om de grote ecologische vragen van vandaag heen. Nooit mogen we vergeten welke verantwoordelijkheid tegenover de schepping ons in handen is gelegd, een schepping die ons door God is geschonken en waar alles getuigt van Hem. Veertigdagentijd kan een tijd zijn om stappen te zetten in de goede richting uit liefde voor onze moeder Aarde. Paus Franciscus zegt in zijn encycliek ‘Laudato si’ dat iedereen kan bijdragen aan die nieuwe toekomst voor onze aarde, en dat het kan bestaan uit hele kleine stapjes. Iedereen, dus ook ik! Laten we dus als christenen die in deze veertigdagentijd uitzien naar nieuw leven ook meewerken aan het teruggeven van een nieuwe adem aan onze planeet. Veertigdagentijd dus als een uitgelezen tijd om na te denken wat ik kan doen, individueel, als gezin, als gemeenschap. Het is een teken dat we kunnen stellen als kerkgemeenschap vandaag. Meer zelfs, het is een verantwoordelijkheid waar God ons allen toe oproept.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.