Elia en Petrus ervaren dat zij, ondanks hun eigen kracht, de zachtaardige kracht van de Heer nodig hebben.
Soms is een eenvoudig getuigenis in oprechte woorden, meer helend en zalvend dan vertoon van macht en middelen. Een overlevende van een grote ramp of een aanslag die oproept om niet in bitterheid en haat te vervallen, draagt wellicht meer bij aan een veiliger samenleving dan ronkende verklaringen van ministers over meer soldaten in stations.
Zowel Elia en Petrus maken mee hoe Gods kracht zachtaardig en teder is. Het zijn twee grote mannen van geloof met een grote mond. Elia heeft de strijd met de priesters van Bahaal gewonnen maar hij is uitgeput. Elia vlucht de woestijn in. De Heer brengt hem naar de berg Horeb en daar vinden zij elkaar, niet in de storm, niet in het vuur maar in de zachte bries. Petrus zal de sleutels van de kerk krijgen, wat we over enkele weken zullen lezen in het evangelie. Hij verkondigt dat Jezus de Christus is. Maar vandaag zien we hem ondergaan. Jezus redt hem door hem bij de hand te nemen.
De kracht van God is niet stormachtig of wreedaardig. Hij is teder en betrouwbaar, zachtaardig en dichtbij. Zoals een oprecht getuigenis van veerkracht en solidariteit soms meer kracht uitstraalt dan de wapens van een soldaat op wacht.
