Als je God en je naaste bemint, word je een gelukkig mens!
In Nederhasselt heb ik de gelegenheid om het met Freddy De Coen hierover te hebben. Freddy is 73 jaar, getrouwd, 2 kinderen en 4 kleinkinderen. Meer dan 30 jaar heeft hij in het Sint-Aloysius-college van Ninove Engels en Nederlands gegeven. Als voorzitter en lid van het Amanduskoor, als lid van de raad van bestuur van vzw Hof ter Beke, als catechist en lector is hij trouw geëngageerd in de plaatselijke geloofsgemeenschap.
Wat betekent voor jou het 'Onze Vader'?
'Als ik aan het Onze Vader denk, dan roept dit mooie herinneringen op uit mijn naoorlogse kinderjaren. Ik zie dan veel kerkgaande mensen die eenvoudig en oprecht zichzelf waren, ook in de uiting van hun geloof in God. Het Onze Vader, samen met het Weesgegroet, waren de gebeden bij uitstek. Met goed begrip van de inhoud en in vele omstandigheden werden ze gebeden: in de huiskring, in de kerk, met gevoelens van dank of bezorgdheid, in zorgen, nood of angst. Dit gebeurde vaak met gerijpt godsvertrouwen.
Zelf ben ik vanaf mijn jeugd erg zoekende geweest én ook kritisch.
Ik had heel wat bedenkingen bij bepaalde aspecten van het geloof zoals de Kerk dat toen verkondigde. Ik denk dan in het bijzonder aan de aflaten, het moeten van buiten leren van de catechismus, het paternalisme. Toch ben ik niet helemaal meegegaan in de kritische mentaliteit aan het eind van de jaren 60. Ik voelde meteen aan dat in deze manier van denken het kind met het badwater weggegooid werd. Voor mij is het langzaamaan duidelijk geworden dat het in mijn geloof om Jezus Christus draait. Enkele transcendente ervaringen en ook een vriendschap met een collega wiskunde in mijn eerste school waar ik les gaf (Sint-Jans-Molenbeek), hebben ervoor gezorgd dat ik het geloof nooit helemaal heb losgelaten. Zo is ook het Onze Vader iets dat altijd gebleven is.
Voor mij is het Onze Vader dan ook hét contactgebed tot God.
Wanneer ik bid, vormt dit basisgebed vaak het begin van een gesprek met God.
Ik zou het wat kunnen vergelijken met een telefoongesprek waarbij het Onze Vader het indrukken van de toetsen is en het wachten op reactie. Daarna kan het gesprek écht beginnen.'
Bij welke zin sta je het meeste stil en waarom?
'Voor mij is de zin Onze Vader die in de hemel zijt de belangrijkste zin. Door deze aanspreking komen we in contact met God. Deze zin is onze GPS die verbinding zoekt. Doordat Jezus God aansprak met Vader, gaf Hij ons zelf een menselijke voorstelling van God. Zo wil Hij ons leren spreken met God.
Het woord Vader doet me denken aan alle vaders die écht vader zijn, dus iemand die alles over heeft voor zijn kinderen en het beste voor hen wil.
Over de Hemel weten we niet zo veel, maar ik zie het als een plaats waar we zullen thuiskomen en totaal gelukkig zullen zijn in de aanwezigheid van God. Hiervoor vertrouw ik helemaal op de woorden van Jezus. Voor mij is Jezus écht een geloofwaardige figuur en méér dan een profeet. Hij is zo consequent in wat hij gezegd en gedaan heeft – hij heeft zelfs wonderen gebruikt om ons te overtuigen - dat Hij voor mij écht de Zoon van God is.'
Jezus spreekt God aan als Abba Vader. Als je bidt, hoe doe je dat dan? Hoe spreek je God aan of voor wie of wat bid je?
'De invulling die Christus aan het godsbeeld gaf, komt tegemoet aan wat mensen gelukkig maakt: God is Liefde. Jezus roept ons zo ook op om aan een liefdevolle en vredevolle samenleving te werken. Voor mij is dit ook een manier van bidden. Geloof kan immers niet zonder werken. Als je je hiervan bewust bent, is een bepaald vrijwillig engagement voor de samenleving ook een vorm van bidden. Hieraan trouw zijn, kan immers ook heel wat offers vragen, bijvoorbeeld ’s avonds laat naar een kerkvergadering gaan terwijl je eigenlijk nog lessen moet voorbereiden of nog verbeterwerk hebt.
In de huidige generatie is het bon ton om godserkenning en kerkelijkheid te verdringen en zelfs belachelijk te maken.
Dit vind ik jammer. Ik breng zelf respect op voor mensen die de keuze maken om niets bovennatuurlijks te aanvaarden, om enkel te geloven wat wetenschappelijk bewezen is. Zelf ben ik ervan overtuigd dat er méér is: het fijne aanvoelen, de intuïtie, het geloof in wat ons overstijgt. Wat Jezus verkondigde, is een realiteit. Ik bedoel daarmee: als je God en je naaste (zoals jezelf) bemint, dan word je een gelukkig mens. Dat is gewoon zo. Dat gelόven in Jezus en hem nàvolgen gelukkig maakt, is voor mij evident, ook al druist dit in tegen wat de media en de reclame ons soms willen aanpraten.
Als ik bid, bid ik vooral voor positieve ontwikkelingen in de Kerk.
Ik bid voor vergevingsgezindheid en mededogen voor menselijke fouten en zwakheden, dat de Kerk mensen niet veroordeelt en steeds kansen biedt. Ik bid ook dat de Kerk de breuk met de jeugd mag herstellen en taal mag vinden om de jongeren weer aan te spreken.'
Is er naast het 'Onze Vader' een gebed dat je sterk aanspreekt en dat je wil delen?
De voorbeden die op 27 augustus in de zondagsmis voorgelezen werden, spreken me bijzonder aan en vatten heel wat samen. Toch wens ik er ook nog een derde voorbede aan toe te voegen. Deze betreft de jeugd waarover ik hierboven al sprak.
- Bidden we voor hen die het Rijk Gods dichterbij brengen door hun zorg en inzet voor medemensen.
- Bidden we om steeds meer stille dienstbaarheid in lief en leed.
- Bidden we om meer jonge mensen die zich voluit gelovig engageren.
Ontdek ook de andere getuigenissen over het Onze Vader.
