Goede morgen, morgen. O, wat een mooie dag, die nazomerse zondag, 15 oktober. En daar bovenop Nationale Ziekendag. De zon priemt door het loverdak van de bomen, de bladeren kwistig gekleurd als zovele kleuren op een schilderspalet. Die zondag begint voor onze pastorale eenheid Sint-Franciscus met een eucharistieviering in de kerk van Sint-Jozef in Evere. Voorganger is pastor Hubert.
Wij beleven dit samenzijn in grote dankbaarheid, dankbaar omdat wij ons nu vandaag zeer zeker verbonden voelen met elkaar. Iedereen hoort erbij. Iedereen is genodigd aan de tafel van de Heer, bejaarden, zieken, validen en mindervaliden.
In het Evangelie horen wij ons toespreken: 'Jullie zijn het zout van de aarde… Jullie zijn het licht van wereld…'
Woorden van hoop en inzet. Want hoe dicht staan pijn, verdriet, eenzaamheid, gemis, bij mededogen, bij mensen met de juiste sleutels van aandachtige liefde en zorg. Ook in de Eerste Lezing zegt de apostel Paulus:
'de liefde zal nooit vergaan'. ‘Vader, blijf ons de kracht in elke mens ontdekken. Help ons onze krachten te bundelen, zodat wij samen alle kwetsbaarheid aankunnen. Help ons om samen te doen wat mogelijk is om mensen er te laten bij horen vanuit kracht in kwetsbaarheid.'
Ook in de namiddag laten wij elkaar niet los. Een gezellig samenzijn in de Kring van Sint Jozef in Evere.
Een hartelijk en warm onthaal en wij schuiven wat graag aan aan de mooie en vrolijk gedekte tafels.
Een accordeonist tovert leuke liedjes uit ‘de tijd van toen’ uit zijn instrument en langzamerhand stijgt de temperatuur als het publiek ten dans wordt genodigd. Verborgen talenten tonen hun kunsten en als kers op de taart mogen wij een rolstoelpatiënte bewonderen die ons een artistiek nummertje brengt, plots heel enthousiast begeleid door een galante heer uit het gezelschap, als danspartner.
Tenslotte uitblazen en uitrazen bij een lekker kopje koffie en smakelijke koeken.
Dank aan jullie allen: iedereen hoort erbij, jullie zieken en bejaarden en jullie dragers van ziekenzorg.
Dankjewel en… tot weerzien.
Frieda