In deze herfsttijd worden de dagen steeds korter en dat terwijl er sowieso al niet genoeg uren in een dag zijn, of zo voelt het toch aan. Al heeft het misschien ook te maken met de engagementen en keuzes die we maken.
Ik ben net geen 50 en heb een man die voornamelijk van thuis uit werkt, maar ook regelmatig op missie naar het buitenland moet. Wij hebben samen een zoontje Lucas, die 8 jaar is en in het 3de leerjaar zit. Ik werk 4/5den in een leuke, uitdagende maar flexibele job in Brussel & Maastricht.
Dit jaar ben ik ook voorzitter geworden van de ouderraad van de school, waar ik me wil inzetten samen met ouders, directie en leerkrachten voor allerlei projecten rond integratie, Nederlands, de nieuwe tuin, de brede school, etc. Een flinke boterham, maar het geeft me energie en voldoening. Het is tot nu toe een dankbare trekkersrol want er zijn genoeg enthousiaste kandidaten om mee na te denken en ideeën en plannen om te zetten in concrete acties. Daarnaast maak ik ook deel uit van de pastorale ploeg in de Sint-Franciscus kerkgemeenschap, wat ook een bepaald engagement vraagt.
Mijn gezinssituatie helpt me wel ten dele om die engagementen waar te maken. Want mijn man houdt vooral van thuis zijn en dingen alleen doen, terwijl ik meer voldoening en energie haal uit sociale contacten en me inzetten voor anderen. Mijn man vraagt zich vaak luidop af waarom ik dit allemaal doe, maar hij zal mijn engagementen niet in de weg staan. Het is Lucas die me soms tot de orde roept : “Ben je nu weeral weg? Neen mama, je mag niet gaan”.
In het jongleren van werk-gezin-engagementen, vind ik dat er te weinig tijd is voor mijn goeie vrienden. Nochtans kan ik daar intens gelukkig van worden om echt samen te zijn, maar wil ik even goed ook de moeilijkere momenten samen delen en dragen. Ik ben heel dankbaar omdat ik al zoveel fijne mensen ontmoet heb in mijn leven en daar hechte vriendschappen zijn uit gegroeid. Soms voelt het echter aan dat ik tekort schiet en er niet voldoende in investeer.
Keuzes maken is niet mijn forte, daardoor heb ik vaak een te drukke agenda. In deze adventstijd neem ik me voor om zo nu en dan stil te staan en bewust om te gaan met de beperkte tijd en ondanks al die engagementen daarin een ‘juist’ evenwicht te zoeken.
Kathleen V.H.
