De wet van Murphy? Nee... maar als je pastoor Lieven kent, dan kon het niet anders of er moest iets abnormaals gebeuren... en deze keer was het de verwarming die het liet afweten... dus werd het een hartverwarmende afscheidsviering in een toch wel frisse kerk... maar niemand die klaagde, want de sfeer zorgde voor de nodige warmte.
Maanden geleden kwamen we met een werkgroepje samen om de viering voor te bereiden. Priester Jan had al de liturgische kalender bekeken: de lezingen van de dag pasten perfect in het plaatje. Omdat hij Lieven al kent van vroeger was ook vlug beslist dat de preek voor zijn rekening kwam. Het koor kreeg natuurlijk ook z'n plaatsje en ik kreeg als opdracht om een bezinningstekst te schrijven. En vandaag was dan de grote dag. Pas als je aan de ingang staat en de vele binnenkomers vriendelijk probeert te ontvangen, valt op hoeveel mensen je eigenlijk kennen. Iedereen spreekt je aan en vandaag heeft iedereen het over Lieven en zijn afscheid. Ik hoor niets dan lovende woorden en het stemt me uitermate blij. Dit wordt een top-viering heb ik meteen begrepen. Iedereen is hier om Lieven voluit het allerbeste toe te wensen en hem te bedanken voor de vele jaren trouw en gemoedelijkheid. Er klinken alleen maar warme woorden en de mensen wachten in de rij om een woordje te kunnen schrijven in het gulden boek. De viering zelf verloopt heel sereen. Hier en daar loopt iets verkeerd, maar met zijn gebruikelijke zwier weet Lieven weer op het juiste spoor te krijgen. Dit is nu eenmaal zijn stijl, zo kennen we hem. Het had ons verwonderd, als dit allemaal niet was voorgevallen. En bij het woordje na de communie klinkt dan ook een lang en deugddoend applaus. Pastoor Lieven is zichtbaar ontroerd en begrijpt misschien nu pas ten volle wat een gewicht hij in de schaal heeft gelegd in onze parochiale eenheid Ster der Zee. De mensen zijn van overal gekomen om hem te danken. Dat is nu toch echt wel duidelijk.
In het casino heeft de afsluitende receptie plaats. Ik babbel met mensen tegen wie ik nog nooit heb gepraat. En het doet deugd. Lieven heeft ogen en oren tekort om alle mensen nog even te zien of te horen voor hij binnen 14 dagen echt verhuist naar zijn nieuwe thuis. Iedereen is het er over eens: pastoor Lieven heeft hier echt iets verwezenlijkt. Hij zal een leemte nalaten, daar ben ik alleszins van overtuigd. Daarvoor hebben mijn echtgenote, ikzelf en heel onze ploeg lang genoeg met hem samen gewerkt. Vriend... het ga je goed...(J.S.)
