Het was eigenlijk een weekje te vroeg. Het feest van Sint-Jozef valt normaal gezien op 19 maart. Maar door de tv-mis vierden we het parochiefeest van Sint-Jozef een weekje vroeger. Dat feest van onze patroonheilige is altijd een tweetalige viering. Het ene jaar georganiseerd door de Nederlandstaligen op zondagmorgen, het andere jaar zoals nu, door de Franstaligen tijdens hun viering op zaterdagavond om 17.30 uur.
Voor het eerst nam ik, samen met zuster Rita en Alida, deel aan de repetitie van het jongerenkoor van de Franstalige parochie dat deze viering zou opluisteren. Al om 15.30 uur waren we in de Kring om samen met een twaalftal heel enthousiaste jongeren liedjes in te oefenen. De tijd vloog veel te snel voorbij. Alles inoefenen was bijna onmogelijk. Toen we rond kwart over vijf de kerk binnenkwam zat die al gezellig vol. Natuurlijk is de Franstalige gemeenschap groter maar ook veel parochianen van onze Vlaamse pastorale eenheid Sint-Franciscus kozen ervoor om samen het feest van Sint-Jozef te vieren.
We starten stipt om halfzes met het intredelied ‘U Heer zij lof gebracht’. Priester Abraham van de Franstalige gemeenschap en pastor Tony gingen de viering voor. Ze namen afwisselend het woord voor de homilie. Père Abraham legde eerder de nadruk op de rol en de betekenis van Sint-Jozef. Hij was de vader van Jezus, kende hem dus door en door. Pastor Tony wees er op dat het goed is dat we in zo een grote getale zijn samengekomen om Sint-Jozef te vieren. Niet alleen de parochianen van Sint-Jozefskerk zelf, die vieren in ‘hun’ kerk. Integendeel, veel belangrijker is het, dat we ons als gemeenschap rond Sint-Jozef verbonden weten, uit alle hoeken van onze pastorale eenheid. Een gemeenschap die voor iedereen open staat, die Jezus’ woorden ter harte neemt en zijn voorbeeld volgt. Zoals we ook met de woorden van Jezus in het slotlied zongen: ‘aimez-vous comme des frères’.
