Zo af en toe gebeurt het wel eens dat ik nieuwe mensen ontmoet. En je weet wel hoe dat gaat. Je stelt jezelf kort even voor: je naam en je voornaam, je leeftijd, wat je doet als werk, enz. Wanneer ik dan zeg dat ik studeer voor priester, dan krijg ik haast direct de gehele aandacht. En al snel komt er een serieus gesprek op gang. Of ik er nu zin in heb of niet! De eerste vraag is nog niet gesteld, of er volgt als snel een tweede, een derde,… De klassiekers zijn: is dat niet moeilijk om op de dag van vandaag nog priester te worden, wat zeggen je ouders daarvan, hoe heb je je roeping ervaren,... Sommige mensen verklaren je gek en anderen geven juist blijk van hun waardering én respect voor je levenskeuze, om ondanks de vele moeilijkheden toch gehoor te geven aan de roepstem van de Heer.
Beste broeders en zusters, ook Jezus heeft op tal van moeilijkheden gestuit bij het beleven van zijn roeping. We hoorden zonet in het Evangelie hoe zijn eigen familie Hem wilde tegenhouden als was Hij niet bij zijn verstand. De Schriftgeleerden beschuldigden Hem dan weer van een duivelse bezetenheid. Maar wat doet Jezus? Hij blijft steevast staan achter zijn ideaal: de komst van het Rijk Gods, door Gods wil na te streven in alles wat Hij zegt en doet. Jezus nodigt ook ons uit om op onze beurt onze bijdrage te leveren in de realisatie van het Rijk Gods in de wereld. Vandaar zijn vraag: “Wie is mijn moeder, wie zijn mijn broeders en zusters?” Wat bedoelt Jezus eigenlijk? Is zijn familie opeens zijn familie niet meer? Houdt hij niet meer van zijn moeder, zijn broeders en zijn zusters? Natuurlijk wijst Jezus zijn eigen moeder en familie niet af, maar Hij maakt van de gelegenheid gebruik om te zeggen dat zijn leerlingen voor Hem in de symbolische betekenis van het woord als “moeder, broeders, zusters: als familie” zijn.
Door het gebruik van deze beeldspraak wil Jezus duidelijk maken dat er tussen Hem en zijn leerlingen, én met ons, zo'n innige zielsverbondenheid bestaat, dat men die kan vergelijken met de sterke band als die tussen bloedverwanten. Maar opgelet: we worden pas zielsverwanten van Jezus door onze verbondenheid met Hem en diens droom van liefde en vrede, van recht en leven. Door ons open te stellen voor de kracht van de heilige Geest die werkzaam is in Jezus. “Wie de wil doet van God, zegt Jezus, die is mijn broeder, mijn zuster en mijn moeder.” Jezus wil ons duidelijk maken dat God zijn en onze Vader is, en dat alle mensen die doen wat God wil zo broeders en zusters zijn van elkaar. De echte verwantschap met Jezus steunt op de verbondenheid met God. We hoorden in de eerste lezing hoe door de zondeval de familieband van de mens met God werd verbroken. Het is nét in Jezus dat we deze verbondenheid van de mens met God kunnen terugvinden.
Beste broeders en zusters, alleen binnen een gelovige en liefdevolle gemeenschap kunnen wij echt “broeder of zuster” van elkaar worden, in de mate dat wij Jezus’ droom tot de onze maken, door niet onze eigen wil voorop te stellen zoals Adam en Eva, maar door onze verantwoordelijkheid te dragen als beeld van God en ons steeds af te keren van het kwaad. Ieder die de wil van God doet, noemt Jezus zijn broeder, zuster, familie: kinderen van God de Vader, die niemand uitsluit. Wie daaraan meewerkt, kan in de ogen van de wereld de indruk geven dat hij of zij niet meer goed bij zijn/haar verstand is, maar hij of zij behoort wel tot Jezus’ echte familie.
