Ganagobie 2018 bleek meer dan louter en alleen het idee van een kerkelijke reis. Je maakt er kennis met méér. Iets dat achter de schermen draait en er wellicht altijd is geweest. We voelen die aanwezigheid. In een onbekende omgeving en bij onbekende mensen. En misschien draait het wel daarrond!
Ganagobie is er ook en vooral voor diegenen die vragen hebben rond het geloof of er zelfs nog wat kennis mee willen maken. Gepassioneerd delen de begeleiders en leken hun al dan niet christelijke ideeën. Dat kan overal. We verdiepen ons tijdens de gebedsmomenten en de dagelijkse eucharistieviering in het Evangelie. Die hoeveelheid gebedsmomenten waren we eerlijk gezegd ook niet meer gewoon en misschien deed het bouw- en bezinningskamp daarom zo’n deugd.
De leidraad is het benedictijnse motto ora et labora. We hebben dit jaar bijvoorbeeld een waterput opgeknapt. Dat geeft je een verrassend voldaan gevoel en je voelt je er meer door verbonden met de medereizigers. Tijdens het hele kamp hebben we ook wat van mekaars geloofsideeën meegepikt en hebben we daarnaast ook ruimte gehad voor plezier en vrije tijd. Het ging vooral over luchtige onderwerpen, maar soms ook over moeilijkere die steeds met een luisterend oor, een kritische bril en occasioneel met goede humor werden onthaald!
Als kersen op de taart hebben we de wondermooie en trouwens welriekende natuur in de Alpes-de-Haute-Provence, een abdij op de top van het plateau, snuggere paters, enthousiaste nonnen, liederen (uit Taizé), heerlijk eten, uitstapjes naar rustieke dorpjes, wandeltochten en … Woestijndag. Op deze bijzondere dag zonderen we ons van mekaar af en stelden onszelf één vraag: hoe ver staan we in ons geloof?
