Er is grote vreugde bij de geboorte van Johannes de Doper. Wat zal er van hem worden, klinkt als een vraag vol verwachting over het leven van de baby.
Deze dagen valt het vonnis over veel examens. Duizenden proeven werden afgelegd in scholen, hogescholen, universiteiten en andere instellingen over heel Vlaanderen. Maar de proef van het leven is niet te vatten in rapporten en cijfers.
Het leven proeven vraagt tijd, even vertragen. In het mooie evangelieverhaal over de geboorte van Johannes de Doper zien we dat gebeuren. De pasgeboren jongen moet een naam krijgen. Iedereen denkt aan een naam die verwijst naar een voorvader maar het wordt ‘Johannes’. Zacharias kon niet meer spreken sedert hij had getwijfeld aan Gods belofte dat hij zou vader worden. En Elizabet was al te oud om moeder te worden. En nu kiezen ze beide voor een ongewone naam. Dat zijn allemaal tekenen die indruk maken op de mensen: wat gaat er van dat kind worden?
Uit al die wondere tekenen blijkt dat de pasgeboren Johannes met God vandoen heeft. Daarom vragen de mensen zich af wat er van dat kind moet worden. Onderliggend zit de vraag: wat doet God met mijn leven?
‘Het leven proeven’ is die wondere tekenen zien en ervan genieten. Het wonder van vriendschap en liefde, van verzoening en verbondenheid, van humor en zaligheid, van oprechtheid en toewijding... Zoveel wonderen van Gods liefde gebeuren om ons heen. Maar meestal zijn we druk bezig en vinden we dat allemaal heel gewoon en vanzelfsprekend.
Laten we tijdens de zomer goed uitkijken en de kleine en grote zegeningen opmerken en er van proeven. Het is geen examen, er worden geen punten gegeven en je kunt niet zakken. Maar laten we het allemaal doen: het leven proeven.
