“Wiens brood men eet, diens woord men spreekt!" We zijn allemaal goed vertrouwd met dit gezegde en zijn betekenis. Maar om het wat concreet te maken geef ik graag een voorbeeld. Stel dat je als werknemer in een bakkerij werkt. Als werknemer is het haast een verplichting om reclame te maken voor de zaak van je werkgever. In zo'n situatie kan het spreekwoord zonder probleem worden toegepast: “Wiens brood men eet, diens woord men spreekt!" Maar wat als je als werknemer het niet eens bent met de beslissingen van je werkgever? Je kan moeilijk vanachter de toonbank beginnen morren tegen je werkgever of tegen de klanten zeggen dat het brood eigenlijk op niet veel trekt of dat het brood beter is bij de bakker twee straten verder. Als je dit toch doet, dan moet je niet verschieten dat je na verloop van tijd aan de deur wordt gezet. Niet alleen omdat je niet meegaat in het project van je werkgever, maar ook omdat je de toekomst van de bakkerij op het spel zet.
In de evangelielezing kregen we zonet te horen dat de mensen terug naar Jezus op zoek zijn. Uiteindelijk treffen ze Hem aan aan de overkant van het meer en hun eerste reactie is Jezus te ondervragen: “Rabbi, wanneer zijt Gij hier gekomen?” Jezus geeft hen als antwoord dat de ware reden waarom ze daar zijn, niet is omwille van hun geloof, maar omwille van het broodwonder dat Hij heeft gedaan. Ze zijn naar Jezus toegekomen omdat ze hun honger naar eten willen stillen en niet vanuit hun geloof in Hem als Zoon van God. Jezus nodigt hen echter uit om een stap verder te gaan: “Werk niet voor het voedsel dat vergaat, maar voor het voedsel dat blijft ten eeuwigen leven en dat de Mensenzoon u zal geven”.
De aanwezige menigte is echter niet tevreden met Jezus' antwoord. Ze zijn naar Hem toegekomen om voedsel te krijgen en Jezus zegt dat ze in Hem moeten geloven als "Degene die God gezonden heeft". De mensen krijgen dus niet waar ze naar vragen en al snel beginnen ze te morren, net als de Israëlieten in de woestijn, of de ontevreden werknemer uit het voorbeeld van de bakkerij: "Wat voor tekenen doet Gij dan wel waardoor wij kunnen zien dat wij in U moeten geloven? Wat doet Gij eigenlijk?" Ze trekken Jezus’ geloofwaardigheid in twijfel omdat ze niet krijgen waarvoor ze zijn gekomen. Ze vragen naar concrete tekenen, bewijzen waardoor zij kunnen zien dat ze in Hem moeten geloven. Ze zijn echter zo blindgestaard op de tekenen die zij willen zien: de wonderlijke broodvermenigvuldiging, het manna dat Mozes uit de hemel liet neerkomen,… dat ze geen oog hebben voor het grootste teken dat God hen te zien geeft: Jezus zelf.
Beste broeders en zusters, wat Jezus ons vandaag wil duidelijk maken is dat het brood waarnaar de menigte op zoek is, voedsel is dat vergaat. Jezus wil hen echter het voedsel geven dat ten eeuwigen leven blijft: zichzelf, het brood uit de hemel, het levende brood, dat leven geeft aan al wie ervan eet. Straks tijdens de communie krijgen we de kans om van dit levende brood te eten, met de bedoeling om ons ook van binnenuit te laten transformeren door Hem, door deel te nemen aan zijn project van de komst van het Rijk Gods, waardoor wij hopelijk kunnen zeggen: "Wiens brood ik eet, diens woord ik spreek." Laten we bidden dat we gesterkt door dit geestelijk voedsel, Gods Blijde boodschap durven verkondigen aan de mensen rondom ons. Dat we oprechte getuigen, levende tekenen worden van Degene die zegt: "Al wie in Mij gelooft zal geen honger of dorst meer hebben." Amen.
