Jezus wordt niet aanvaard in het stadje waar Hij opgroeide. Hij vervolgt zijn weg... naar Jeruzalem.
Ik heb het hier nog niet meegemaakt dat jullie opspringen van woede en mij uit de kerk jagen. En al zeker heb ik het nog niet meegemaakt dat jullie mij willen doden. Jullie verbijten jullie ongenoegen en jullie gaan daar op een beschaafde wijze mee om.
De mensen in de synagoge van Nazaret zijn anders. Jezus is bij hen te gast en ze geven hem de kans één van de lezingen te doen. Vorige zondag hebben wij vernomen dat Jezus een bepaald stukje uit Jesaja koos om te lezen en hoe Hij erbij zegde dat wat de profeet aankondigde in zijn persoon tot vervulling komt.
Aanvankelijk zijn de mensen blij met die woorden, maar dan begint het gemor. Is er jaloersheid in het spel? Dat is toch de zoon van de timmerman. Wat zou die meer weten dan wij? Het verzet wordt heftig; er wordt geroepen en geduwd. En als Jezus dan messcherp uithaalt is er geen houden meer aan: “Niemand is profeet in eigen stad.”
Dan tekent de evangelist in één woord het verschil: Jezus stapte tussen hen door. Dat is geen wonder of mirakel. Jezus handelt met zijn innerlijk gezag en hoe kwaad de mensen ook zijn, ze voelen dat aan. Jezus vervolgt zijn weg... naar Jeruzalem. Daar zal het doek over zijn leven vallen, niet in Nazaret.
Paulus had het in de tweede lezing van vandaag over de weg van de liefde. Dat is Jezus’ weg en die is helemaal anders dan de weg van het geroep en het geweld van de mensen in de synagoge.
Hier is geen geweld, maar ik ben ook Jezus niet, zeker niet. Laten wij samen de weg van Jezus kiezen, hem in ons midden aanvaarden en zijn Woord ter harte nemen.
