Op de laatste zondag van januari gingen we met een aantal kinderen naar de sacristie voor de kinderwoorddienst. Na het aansteken van de kaars gingen we het hebben over de Verloren zoon en de Goede Vader.
Dat de kinderen goed naar het verhaal kunnen luisteren is duidelijk en dat weet iedereen. En dat ze het nadien graag nog eens navertellen is super. Van groot tot klein nemen ze dan steeds 1 prent die ze zo goed mogelijk laten passen in het verhaal.
Maar wij gingen nog een stapje verder. We gingen op zoek naar ervaringen en uitdagingen in onze eigen wereld en eigen leven. Aan de hand van een aantal vraagjes of beter stellingen gingen we verder op zoek om de Bijbelse boodschap beter te begrijpen.
Zo overlegden we samen bijvoorbeeld over de eerste stelling: ‘als ik stout ben geweest, hoop ik dat mama en papa niet boos zullen zijn. OF Als ik stout geweest ben, vind ik het normaal dat ik een zware straf krijg van papa en mama’.
De tweede stelling luidde als volgt: ‘ik vind het leuk om net als de jongste zoon uit het verhaal over de Verloren zoon, mijn eigen zin te doen. OF Ik vind het belangrijk altijd te doen wat papa of mama van me verwachten’.
Nog een laatste voorbeeld was stelling 3: ‘als ik stout geweest ben, zeg ik ook sorry tegen mama en papa. OF Ik vind sorry zeggen heel erg moeilijk, ik doe dat niet graag’.
Zo gingen we nog verder tot stelling 8 en ook voor de kinderen werd het duidelijk dat we altijd met open armen ontvangen worden door de Vader. Bij de Vader is iedereen welkom. Zo kregen de kinderen de kans om te ervaren wat het sacrament van verzoening kan betekenen in hun leven.
Hilde
