Licht en zout zijn om de wereld de smaak van het rijk Gods te geven, is de opdracht die Jezus geeft. Hij heeft een doel: dat mensen in duisternis worden belicht en God kunnen eren.
Soms hoor je iemand vertellen over het afscheid dat haar of hem te beurt viel bij het begin van het pensioen. Mensen zijn dan soms verrast door de lovende woorden en de grote waardering die over hen en tot hen worden gezegd. Ze hebben jaren in het bedrijf gewerkt, onopgemerkt, maar dan komen zij toch in het licht. En dat kan deugd doen.
Jezus heeft het over zout en licht. Zijn volgelingen moeten de smaak van het rijk Gods in de wereld brengen. En ze moeten het licht van hun geloof, hoop en liefde zeker niet verbergen maar volop laten schijnen.
Waarom vraagt Jezus dat wij dat doen? Hij gaat op het eerste gezicht verder dan wij doorgaan willen geven: jullie moeten zo leven dat andere mensen jullie goede werken zien. Wij pakken daar niet graag mee uit. Ook Jezus vraagt dat wij bescheiden zijn.
De volle betekenis van dit stukje evangelie zit helemaal in het staartje. Wij moeten ons geloof zo beleven dat het een licht is, het licht van de Heer zelf, dat schijnt op mensen en volkeren in duisternis. Zij die niet opgemerkt worden wel zien, zij die niet beluisterd worden. Dat moeten onze goede daden zijn. Die zullen licht zijn, zonder eigenwaan of zelfoverschatting.
Bij het pensioen ontdekken mensen soms dat ze wel van tel zijn geweest en dat ze wel gewaardeerd werden. Dat is een belangrijke ervaring. Laten wij ons geloof zo beleven dat mensen die verborgen leven, wel positief in het licht komen. Dan brengen wij de smaak en het licht van het rijk Gods in de wereld.
