Wat zijn wij toch ‘gelukzakjes’!

Dat heb ik heel vaak gedacht op zaterdag 12 maart tijdens de vormelingendag. Al voor de negende keer mochten we samen met de meisjes en jongens uit heel Brussel die dit jaar gevormd worden, deelnemen aan dit schitterende evenement dat wordt georganiseerd door IJD, de dienst jongerenpastoraal. Net als vorig jaar was de plaats van afspraak het Sint Jan Berchmanscollege vlakbij Kapellekerk. In de grote feestzaal vonden we nog een plekje, net op tijd voor de grote start: het verhaal van de ‘verloren zoon’ of beter nog van de ‘Barmhartige Vader’ zo treffend uitgebeeld door een groep tieners, het trok onmiddellijk al onze aandacht. Wat zijn wij toch gelukzakjes om dit te mogen meemaken. Een sterk verhaal, zo ‘pakkend’ gebracht. Daarna werd de grote bende jongeren verdeeld in kleinere groepen en mochten wij met onze vormelingen naar een workshop van Welzijnszorg, een organisatie die strijdt tegen armoede en uitsluiting. Bart Van Walle, een van de medewerkers van Welzijnszorg toonde onze meisjes en jongens enkele foto’s van alleenstaanden en gezinnen in armoede. Wat viel hen het meeste op? Hoe kunnen wij in de toekomst armoede uit de wereld helpen? Wat kunnen wij doen? Misschien door, net als de vader met zijn jongste zoon uit het Bijbelverhaal, ook armen een tweede kans te geven? Wat zijn wij toch gelukzakjes: te mogen geven en niet te moeten krijgen.

Er was ook tijd voor ontspanning, voor inspanning tijdens de quiz, voor creativiteit, tijd ook voor een boterham… en daarna gingen we op tocht. Samen met Jan, onze gids vertrokken we voor een ‘tocht van hoop’ in de Marollenwijk. Want niet iedereen is gelukkig in Brussel, er is veel armoede en miserie. Maar er zijn ook veel plaatsen van hoop, ook waar we soms zouden denken dat alle hoop verloren is. Twee hoogtepunten uit de vele plekken die we bezochten: in de Hoogstraat hielden we halt aan Nativitas, een sociaal restaurant en op het Vossenplein bezochten we het Huizeke, een buurthuis voor mensen in armoede. Onze meisjes en jongens hingen aan de lippen van Eric, vrijwilliger in het Huizeke die ons enkele verhalen vertelde over de dagelijkse problemen waar kansarmen mee geconfronteerd worden. Wat zijn wij toch gelukzakjes dat we ons niet moeten afvragen: waar zal ik vanavond slapen? Hoe zal ik de dokter betalen als mijn kind ziek is? Of: wat zal ik morgen aan mijn kinderen zeggen als ik hun schoolgeld niet kan betalen? Wat zijn wij toch gelukzakjes…

Ria V.A.