GEWELDLOOS TEN LEVEN

Jezus blijft tegenover al het geweld de vrede zelf.

Tijdens het paasmaal, het pesach, neemt Jezus het brood en geeft het een nieuwe betekenis: “Dit is mijn leven voor jullie, dit ben Ik, mijn Lichaam.” En Hij neemt één van de vier traditionele bekers wijn van het pesach en geeft ook die en andere betekenis: “Dit is mijn bloed, mijn leven dat wordt vergoten omwille van jullie toekomst.”
Jezus wil niet met wapens verdedigd worden. Juist het tegendeel is waar: Jezus zal zonder geweld in een context van wapens en macht, een nieuwe weg ten leven tonen. Jezus maakt zijn apostelen duidelijk: waakzaamheid is op dit uur geboden, paraatheid en grote alertheid, maar de reactie op het lijden zal geweldloos verzet zijn.

Na deze onthullende paasmaaltijd volgen er nog elf scènes in het passieverhaal dat we zo duidelijk zullen lezen.
De tweede scène speelt zich af op de Olijfberg, waar Jezus de beden van het Onzevader zelf vervult (‘uw wil geschiede’; ‘breng ons niet in bekoring’).
De derde scène gaat over de arrestatie; tegenover het geweld van de leerlingen, plaatst Jezus zijn dringende eis tot geweldloos verzet.
De vierde scène zet de wanhoop van Simon Petrus in beeld: ‘Ik ken die man niet!’
In de vijfde scène wordt Jezus geslagen en bespot.
De zesde scène brengt Hem voor het Sanhedrin, waar drie titels onderwerp van bevraging zijn: de titel van Messias, van Mensenzoon en van Zoon van God.
In de zevende scène staat Jezus voor de eerste maal voor Pilatus, omdat Hij een oproerkraaier zou zijn, een politieke onruststoker.
Na een potsierlijke confrontatie met Herodes, de achtste scène, verschijnt Jezus een tweede maal voor Pilatus, die Hem voor het gehele volk leidt. Het wordt een schijnproces: Jezus wordt onder druk uitgeleverd aan de wil van de menigte.
In de tiende scène staan Simon van Cyrene en vrouwen op om solidair te zijn met Jezus.
Daarna volgt, in de elfde scène, de kruisiging: Jezus, de Messias van Israël en de ‘koning’ van de Joden, sterft aan een kruis. Hij legt zijn leven in handen van zijn Vader.
Dan wordt alles stil: de twaalfde scène verhaalt hoe Jezus in een graf wordt gelegd. De sabbat breekt aan.

(Jean BASTIAENS)