Nadat de kerken bijna een heel seizoen gesloten bleven, ging het plotseling nog vrij snel: op 3 juni werd bekend gemaakt dat we opnieuw in de kerk mogen zijn vanaf maandag 8 juni. Dat bericht vervult ons met twee verschillende gevoelens. Natuurlijk is er grote vreugde, omdat we na 13 weken opnieuw in de kerk mogen en Eucharistie kunnen vieren, waartoe we als Christen geroepen zijn - Eindelijk!! Maar er is ook een grote bezorgdheid. De liturgie zal anders zijn dan vroeger, er is immers nog steeds virus in omloop en we dragen een grote verantwoordelijkheid om elkaar te beschermen. De nationale veiligheidsraad verplicht ons - met reden! - om een protocol te volgen dat uit vijftien bladzijden bestaat. Daarin wordt de toegang tot de kerk beperkt (minstens drie kwart van de stoelen moet ongebruikt blijven), de liturgie is anders (alleen gelezen missen: zingen is erg besmettelijk, we moeten gaan zitten op de plaatsen die men ons toewijst, communie geven is bijna een evenwichtsoefening...)Als voorgangers zijn we ons erg bewust van onze verantwoordelijkheid. We mogen niet zoals vroeger van kerk naar kerk hollen, om daar snel de viering te beginnen. We zullen tijd moeten nemen om alles grondig en voorzichtig aan te pakken. We willen geen fouten maken, waar anderen mogelijks slachtoffer van zouden kunnen worden. (Om te voorkomen dat de hostieschalen door meerdere mensen wordt aangeraakt, zal de voorganger zelf de gaven vooraf klaarmaken in de sacristie, na de nodige ontsmetting enzovoort.) We kiezen er daarbij voor om zoveel mogelijk de zelfde priester te laten voorgaan in dezelfde kerk, zodat we zo snel mogelijk gewoon zijn aan de nieuwe procedures en alle gewoontes van de gemeenschap. Pater Ludwig zal de komende tijd echter niet beschikbaar zijn en we moeten het dus doen met één pastor minder. Daarom hebben we in overleg met de pastorale ploeg beslist om in onze kerken tot eind augustus slechts om de veertien dagen te vieren (behalve in de gemeenschapskerken Sint Jozef en OLV van Stokkel). Dat zal voor velen allicht moeilijk zijn, maar we hopen niettemin op uw begrip. Om het allemaal op rustige en vlotte wijze combineerbaar te maken, zouden we in drie kerken het beginuur van de mis willen aanpassen: In Vogelzang en Stokkel een kwartier vroeger, in Sint Jozef een half uur later. Hopelijk levert dat voor niemand onoverkomelijk probleem. We zullen samen de risico's moeten leren beheersen, vooraleer we opnieuw met uitbundigheid kunnen vieren. Laten we de tijd nemen die nodig is om daarnaar te kunnen groeien.
