De wereld waarin we vandaag kerkzijn is onvermijdelijk pluralistisch geworden. Het situeert ook ons geloof en daardoor is het spreken over God of het christelijke geloof niet meer vanzelfsprekend bij mensen van onze tijd, evenmin bij jongeren. Volgens de meeste godsdienstsociologische of psychologische enquêtes blijkt dat het christelijk geloof vandaag niet immuun is voor de pluraliteit en wisselingsattitude van onze tijd. In zo’n pluralistisch tijdperk zoals de onze, die wordt overheerst door een mentale sfeer van ‘alles kan’, kan dit ook een zekere weerslag hebben op de geloofsbeleving van jongeren. De ‘het-moet-geschieden-naar-mijn-wensen’ mentaliteit verandert niets, soms bemoeilijkt het de dingen zelfs. Dit wordt de ‘instant-cultuur’ genoemd. Jongeren vandaag hebben vaak nog te maken met een welbepaalde onzekerheid over het geloof.
Een pertinente vraag is: Waarom is het geloof niet meer bij de jongeren? Waarschijnlijk heeft het te maken met de levende ervaring van de jongeren en het wezen van het christelijke geloof.
Jongeren voelen zich niet meer thuis bij de gladgeschoren en probleemloze verhaaltjes en voorstellingen van wat het christelijke geloof is. En als ze dat niet goed begrijpen, krijgen wij van hen zo haastig en ten onrechte de indruk dat ze niet in het christelijke geloof geloven. Bij veel jongeren loopt het geloof niet meer vlot zoals het voortkomt in boekjes, artikelen of in de meeste preken. Het is bij hen geen kant en klaar pakket.
Meestal horen we met liefhebben ben je nooit klaar. Er is altijd een kans tot een mogelijk groeien. Zo is het ook met geloof: daar ben je nooit klaar, altijd met de bijhorende wezenlijk aspect van het groeiproces. Geloof groeit, maar om te groeien heeft het zorg, aandacht en tijd nodig. Het groeit soms langzaam, maar ook soms snel: een langzame en gestage beweging. In dit groeiproces is er niet alleen de bloeitijd van winst, er is ook de tijd van verlies en van winterse stilstand. Ook het resultaat is nooit op voorhand gegarandeerd en evenmin is de oogst berekenbaar. Daarvoor moeten we rekening houden met de kerkgemeenschap als een geheel en ook met God die vruchtbaarheid schenkt aan het werk van de kerkgemeenschap.
Wie naar de vroegere stabiele manier van geloven blijft verlangen voor de jongeren vandaag, zal vroeg of laat beseffen dat het een ijdel verlangen is. Het baart minder of nooit vrucht. Met de pluralistische levensopvatting en wisseling van gedrag vandaag, hebben we het daar allemaal moeilijk mee. Een knopje om het af te doen bestaat ook niet. Het enige wat overblijft is de uitdaging te aanvaarden en daarmee om te gaan door ons geloof waarachtig te maken door onze manier van leven. Jongeren vandaag geloven anders.
