Overlijden E.H. Lieven Gistelinck - homilie & bidprentje

"Lieve familie, goede vrienden,

Als de dagen donker worden,
gaat de hemel open,
als een wereld dreigt onder te gaan,
zegt de liturgie:
het is niet gedaan,
wat dood is komt weer tot leven,
oorlogen gaan verstommen,
pandemieën gaan voorbij,
er is nieuw leven
voor wier toekomst is gebroken,
voor wie bedreigd worden met armoede of op de vlucht zijn,
ja er is een weg naar vrijheid
de weg naar de nieuwe wereld  van God!

In die moeilijke tijd waar wij nu gepakt worden
in wat we het meest nodig hebben,
menselijke nabijheid en uitzicht
klinkt de stem van de Heer:
“ik kom naar je toe
met jou wil ik opnieuw beginnen
om te luisteren, om waarde te geven aan elke mens
om nabij te zijn en te troosten
om te strijden tegen de dood en voor het leven,
‘met jou’!
Maar ‘door jou’ wil ik gevonden worden
herkend, erkend in de blik van wie eenzaam is en arm
gekwetst of kwetsbaar,
ik wil waarde geven aan elk leven
en ik heb je nodig
om mij te vinden!”

Dit zijn de dingen die nu te gebeuren staan – zegt de liturgie-
‘Adventura’ klink het in het latijn
‘Advent’ in het Nederlands
‘Adventure’ in het Engels:
zo is ons geloof ten diepste ‘adventure’, een ‘avontuur’ met God.

Voor Lieven is dit avontuur heel zeker begonnen in het mooie en warme gezin van Urbain Gistelinck en Denise Desiere, zaliger gedachtenis, hij was de zesde van acht. En daar werd de kiem gelegd van de warme mens die Lieven zou worden,
met liefde voor het geloof en zin voor schoonheid,
gaven die hij van zijn mama meekreeg.
Maar de vonk die zijn verlangen deed ontvlammen om priester te worden
kreeg hij van de KSA, waar je op jonge leeftijd ervaart hoe schoon vriendschap kan zijn
en hoe aanstekelijk het verlangen is om leider te worden en en jeugdig engagement aan te gaan, in een tijd waar kerk en KSA bondgenoten waren.
 

In het seminarie maakten we een uitdagende tijd mee: de kerk die bij de tijd wilde komen.
We hadden grote verwachtingen en ja, het is wel veel trager gegaan dan we hoopten.
Maar 50 jaar geleden werden we met 23 klasgenoten priester gewijd.
Helaas met Lieven zijn vandaag reeds 10 van onze confraters overleden.
In normale tijden zouden wij hier met 12 omheen onze loyale en lieve klasgenoot Lieven hebben gestaan.
 

50 jaar waarin Lieven niet alles heeft mogen realiseren waarvan hij droomde.
Maar waarin Lieven nooit heeft opgehouden te dromen
en te bouwen aan een warme gemeenschap op elke plek die hem werd toevertrouwd:
In Sint Michiels Roeselare en in Schiervelde, in de plaatselijke jongerenkerk en in zijn gezinsgroep.
En overal waar hij kwam vond hij de medewerkers die hij nodig had.
Na 15 bloeiende jaren in na Roeselare kwam hij in de ban van de zee, in Oostende in de H. Hart parochie en later in de Conterdam en Steene. Hij kwam terecht in een nieuwe pastoraal landschap, met groeiende samenwerking tussen parochies, ja een deugddoende samenwerking waarin hij nog altijd herinnerd wordt.
Begin deze eeuw mocht hij pastoor worden van de mooiste kerk van ons bisdom,
de kathedraal van het licht aan zee en moderator van de federatie ster der zee in Koksijde.
Lieven hield van zijn kerk, hij hield van liturgie, haar schoonheid en haar kracht,
en van in alle eenvoud aanwezig te zijn in de gebaren en in de woorden.
Hij was het warme hart in die grote kerk, maar had evenzeer aandacht voor de kleine kerk in Baaltje die hij met zoveel liefde mee renoveerde.

Maar het meest zal Lieven wellicht herinnerd worden in de manier waarop hij er was voor de mensen:
een luisterend oor,
Geïnteresseerde blik
tijd maken en dikwijls tijd vergeten,
dat was een van zijn grote gaven, dat hij kon vergeten,
want alleen zo kan je aanwezig blijven in het nu moment,
wat van elke ontmoeting een beleving maakt!

Waarin hij het meest herinnerd zal worden: dat hij dat hij de mensen graag zag. Dat elke mens voor hem telde. Ook als hij ziek was en bepekt. En dat elk verhaal de moeite waard was.

Waarin hij het meest herinnerd zal worden dat is zijn gastvrijheid, voor confraters en voor zijn vele vrienden, en niet in het minst voor jullie, zijn lieve familie met wie hij zo verbonden leefde in het lief en leed dat jullie overkwam. Jullie waren thuis bij hem. En Lieven bij jullie.

Zoveel wordt vandaag herinnering waarin we Lieven meenemen
met al zijn honger naar het leven, naar ontmoeting, naar een goed gesprek,
een goed boek, maar ook naar stilte en naar diepte. Naar schoonheid en kunst. En het verlangen om zijn horizon te verleggen. Lieven hield onnoemelijk veel van reizen en van ruimte voor het onverwachte

Lieven hield van het leven, hij was volop mens, maar ook gevoelig en kwetsbaar en soms ongeduldig en explosief, maar zeer verzoenbaar.
Lieven moest heel wat beperkingen in zijn gezondheid meedragen,
maar hij klaagde nooit.
Het leven was niet altijd mild voor hem,
hij verloor veel te vroeg lieve familieleden,
en nog maar kort geleden van zijn broer dirk,
en zijn goeie vriend Patrick,

Hij verloor ook fysieke kracht waardoor hij meer moest loslaten dat hem lief was.
Het deed hem pijn maar hij veerde altijd weer op!
Hij was gelukkig in zijn nieuwe woning in Wevelgem
met een grote tuin die zijn kleine schepping was
en waarin  hij nu al de lente voorzag.

Maar Corona beperkte hem zeer in de contacten
die hij zo graag opbouwde in het WZC Camillus.
Het was zijn laatste pastorale opdracht die hij met graagte zou vervullen.

Onverwacht zijn we nu hier samen.
En hier waar zijn leven begon, geven we hem ook uit handen.

Onverwacht komt de Heer- vertelt het evangelie-
onverwacht is zijn avontuur hier voltrokken.

Maar voor ons gaat het verder,
weldra de warmste week

of het  warmste verhaal ooit:
de geboorte van de mens van God!
een geboorte die voor ons nog elke dag te gebeuren staat.

Een verhaal

dat vandaag in een mens
van vlees en van bloed
handen voeten heeft gekregen
in een lieve mens ‘van’ God,
priester Lieven,
nu voor altijd
‘bij’ God

Luc Deschodt

1 december 2020

Eerste lezing: Jesaja 35,1- 6a, 10

Evangelie: Marcus 13, 33-37