Voor het correct weergeven van deze inhoud dien je (sociale) content cookies te aanvaarden.
Eddie Gheysens, teamlid Pastorale Eenheid Zacheüs Wevelgem-Gullegem-Moorsele
Eddie Gheysens gebruikt een beeld om te spreken over de vrijwilliger. Hij zegt het als volgt:
De "voldoening" zoals hier bedoeld , is als de voldoening van een oma en opa , die in deze coronatijden , de schittering in de ogen te zien krijgen , van kinderen en kleinkinderen , wanneer een ovenschotel,met liefde gemaakt, wordt afgeleverd , omdat nu het normale ritme van alledag ,voor elk van ons doorbroken wordt. Het is een "doe"-woord , dat "vol" goesting wordt gepresteerd. Deze elementen zijn in elk vrijwilligerswerk terug te vinden , natuurlijk ook in niet-coronatijden: tastbaar-dichtbij-schittering in de ogen-doe-vol ...
"Ik ben er eigenlijk in ‘gerold’. Toen ik 11 jaar was, ging ik al mee op kamp. Toen ik 16 werd, werd mij de vraag gesteld of ik het zag zitten om in de leiding te stappen. Mijn oudere broers hadden al in de leiding gezeten. Omdat ik hen dit had zien doen, wou ik dit ook wel doen. Momenteel zet ik mij nog steeds in als vrijwilliger, nu bij het Rode Kruis en de plaatselijke brandweer. Jong geleerd is oud gedaan!"
"Het geeft mij vooral voldoening om met jonge, christelijke mensen samen te bouwen aan een gemeenschap waar vriendschap en elkaar kunnen aanvullen voorop staan. Zo moeten we op het einde van een kort weekend afscheid nemen van elkaar, van de vriendschappen die gesmeed werden. Dat geeft telkens een krop in de keel, maar het is zo hartverwarmend. Daarnaast geeft het ook voldoening als je iets kan aanreiken aan jongeren waar ze kunnen op verder bouwen. Zalig gewoon!"
Voor het correct weergeven van deze inhoud dien je (sociale) content cookies te aanvaarden.
Edith Bourgeois, 35 jaar VoCa-medewerker in Vichte (Vincentiusgemeenschap Anzegem)
Voldoening !!! De intense verbondenheid met onze ‘VoCa- families’ ! Ik zeg uitdrukkelijk ‘families’ ! Geloof delen is ‘echt in je ziel’ laten kijken – is meer dan een koffiekransje houden – ook al smaakt dat kopje koffie ;-) Zielsgenoten zie ik als mijn ‘geloofsfamilie’ ! Persoonlijk word ik nog iedere dag geraakt – geprikkeld om in mijn ziel te laten kijken. Misschien, ik weet het niet, ben ik misschien nog ouderwets, maar ons avondgebed is hier nog met de paternoster in de hand... Misschien worden die prikkels op die manier gevoed ? Ik ben OOOO zo dankbaar om met ‘zielsgenoten’ en met onze 12 jarigen op weg te mogen/kunnen gaan. Dankbaar dat ik die kans en het vertrouwen krijg. Dat geeft me veel voldoening !
