Blijf in mijn liefde is het thema voor de Week van Gebed voor de eenheid van de christenen in 2021. De gebedsweek vindt plaats van 18 tot en met 25 januari. Het materiaal is deze keer voorbereid door zusters uit de oecumenische kloostergemeenschap Grandchamp in Zwitserland niet ver van Bazel. Een gemeenschap van vrouwen uit de Église Réformée de la Suisse francofone.
In de onrust van het Europa van 1938 schreef Geneviève Micheli, mede-stichteres van Grandchamp (zie foto), deze regels die ook in de verscheurde wereld van vandaag relevant zijn:
We leven in een tijd die zowel verontrustend als overweldigend is, een gevaarlijke tijd waarin er niets is dat de ziel beschermt (…) ik denk dat onze beschaving ten onder zal gaan aan de collectieve waanzin van lawaai en snelheid, waar niemand meer kan reflecteren (…) Wij Christenen, die de volle waarde van een geestelijk leven kennen, hebben een immense verantwoordelijkheid en moeten ons verenigen en elkaar helpen (…) om toevluchtsoorden van vrede te creëren, vitale centra waar de stilte van mensen het creatieve woord van God oproept. Het is een kwestie van leven en dood.
Reeds in de achttiende eeuw begon een hervormingsgezinde Pinksterbeweging in Schotland te bidden voor alle kerken. Van katholieke zijde zou Paus Leo XIII een eeuw later de praktijk aanmoedigen van een ‘octaaf van gebed voor eenheid’ tijdens de Pinkstertijd. Het is in 1935 dat Abbé Paul Couturier in Frankrijk pleitte voor een “Week van de Eenheid”, de eenheid waarvoor Christus ook had gebeden (Johannes 17, 20-24). Deze praktijk nam een vlucht na het tweede Vaticaans Concilie. Sindsdien wordt het materiaal van die gebedsweek voorbereid door verschillende christelijke denominaties.
Jezus’ gebed “dat zij allen één mogen zijn” kan worden misverstaan. Deze “eenheid” is veel rijker en dieper dan uniformiteit. Ze gaat veel verder dan één geloof belijden en dezelfde religieuze praktijken beoefenen. Het gaat om de eenheid van geven en ontvangen. Het is de liefde die verschillen verwelkomt en omarmt. Jezus en de Vader zijn één, maar blijven van elkaar onderscheiden. De leerlingen, één met Jezus, behouden hun identiteit en eigenheid.
Broeder Roger Schutz van Taizé verkoos de term ‘verzoening’ te gebruiken boven die van ‘eenheid’. Daarmee onderstreepte hij dat een-worden een concreet werkwoord is dat zich vandaag, in het nu voltrekt. En geen abstracte utopie is in een onbereikbare toekomst. Een proces dat de Geest in ons ontplooit als wij ons hart hier voor willen openstellen.
Bidden wij de Heer dat Hij ons helpt te begrijpen dat Liefde geen onderscheid maakt maar alles ziet als komend uit Gods hand en dus verbonden met elkaar (1Korinthiërs 13).
Ludwig Van Heucke, S.J.
