Liturgische vieringen
Zie "misvieringen" elders op deze website
PAROCHIENIEUWS
Zondag – dag van de Heer
De zondag, of de vooravond ervan, is de dag dat we de Heer en elkaar graag ontmoeten in de kerk. We danken en bidden er de Heer om zijn vele gaven om een goede en vreugdevolle leerling van Jezus te kunnen zijn. Door de tweede lockdown van de coronapandemie is dit alweer een hele tijd onmogelijk. We worden op vele vlakken zwaar beproefd, ook in de viering van de eucharistie. We zouden het uiteraard graag anders willen. Het is misschien goed om weten dat de vertegenwoordigers van alle in ons land erkende erediensten in een brief aan de federale regering ervoor pleiten om voor het toegelaten aantal gelovigen in de cultusplaatsen opnieuw het relatieve cijfer te hanteren van 1 persoon per 10m², in de plaats van het huidige absolute cijfer van maximum 15 personen. Tot nu toe is dit niet het geval en moeten we roeien met de riemen die we hebben.
Tijdens de eerste lockdown namen we in onze eigen Wingense kerken enkele vieringen op voor streaming. Dit is echter niet vanzelfsprekend. De nodige middelen en mensen vinden om dit waar te maken, is niet gemakkelijk. Wel willen we eraan herinneren dat er iedere zondag om 10 u. een eucharistieviering te volgen is via tv, op Eén, via Kerknet of de radio vanuit één of andere Vlaamse kathedraal, kerk of kapel. De Schriftlezingen zijn telkens te vinden in Kerk & leven dat je op woensdag of donderdag hebt ontvangen.
Hieronder vind je het gebed dat kan gebeden worden tijdens de communie. Laten we vooral op zondag tijd maken voor onze verbondenheid met de Heer. Ook zijn de kerken iedere dag open zodat de mogelijkheid bestaat er even binnen te gaan. Je vindt er de nodige rust en stilte voor persoonlijk gebed. Je kan er een kaarsje laten branden of een gebedsintentie noteren in het boek. Al kunnen wij niet samenkomen, door onze gezamenlijke verbondenheid met Christus, blijven we ook verbonden met elkaar. Tegelijk doen we verder mee aan de actie 1+1+1, je weet wel: elke week minstens 1 telefoontje, 1 brief of kaartje en 1 gesprek op afstand buiten. Ondertussen blijven we hoopvol uitkijken! Goede moed!
Pastoor Bart
Heer Jezus,
ik dank U voor uw Woord van Leven
waarmee Gij mij hebt gevoed.
Graag zou ik U ook ontmoeten
in de communie, uw Brood van Leven,
maar dat is nu onmogelijk.
Daarom bid ik :
aanvaard mijn verlangen
om hecht verbonden te zijn met U.
Kom met uw liefde in mijn hart
en laat mij niet vergeten
dat uw Geest in mij woont.
Wees Gij in mij, opdat ik blijf in U,
mijn Heer en mijn God.
Poëzieweek
Troost in de kathedraal
Wat zoek je
tussen eeuwenoude stenen
in deze kathedraal?
Wat je troosten kan?
Terugkeer naar toen alles beter scheen?
Terug naar toen je jong en onbevangen
naar de mensen ging?
Terug naar de lente van je dromen,
je eerste liefde?
Terug naar je verloren ik,
naar die andere (wederhelft) in jou?
Of zoek je hier de troost van het begrip
Voor je verlangen, je verlorenheid,
de diepte van het water dat aan je lippen staat,
het donker van de afgrond
de hoogte van de muren om je heen,
het zilte van je tranen?
Of zoek je hier nieuwe dageraad,
de troost van het licht,
het groene land na de woestijn,
bemoediging voor morgen,
beloftevolle woorden?
De Mens die met je verder gaat
naar wie je zeggen zal:
‘Je mag er zijn voor mij,
ik zal er altijd voor je zijn.’
Wie je ook bent,
wat je ook zoekt,
wees welkom
Deken Paul van Hertbruggen
Poëzie, broodnodig
Van 28 januari tot 3 februari loopt de jaarlijkse poëzieweek. Het thema is SAMEN. Scholen, bibliotheken doen vaak mee. Waarom ook niet ons ‘Schelleke’. Gedichtjes, vooral de jongens konden het er moeilijk mee hebben in de les Nederlands. Zij zien meer poëzie in een prachtig doelpunt van Ronaldo of in het behendig zwoegen door modder van Wout Van Aert, of in het voetenballet van Janina Wickmayer of haar elegante tennisrokje. Toch bleef ik pogingen wagen om ze gedichtjes te serveren. Ik gaf het nooit op. Het zal een minderheid zijn die er eentje verder koesterde.. Die er nu nog een leest af en toe. Maar goed, ook minderheden zijn belangrijk. De luis in de pels is ook belangrijk.
Maar op belangrijke levensmomenten zijn we wel vatbaar voor poëtische taal. Bij huwelijk, afscheid willen we mooie tekst, mooie muziek. De begrafenisondernemer reikt ze ons aan in een map, mooie zinnetjes, verzen, heuse gedichten. Jammer als men daarbij de auteur vergeet te vermelden. Doodjammer. Een dichter , dichteres heeft er haar ziel in gelegd en verdient een naam.
De kracht van poëzie ligt in het zorgvuldig kiezen van woorden, niet te veel, niet te weinig, net gepast. Het spel van klanken, het ritme, speels of melancholisch. De kracht van beeldende taal: een jongentje speelt met de zon en laat haar in zijn appel bijten.... Of van Stef Bos : ze wandelt door mijn hoofd op hoge hakken.. Het roept meteen een wereld op in je hoofd.
En wie kent niet het gedicht van WO I: In Flanders fields the poppies grow, between the crosses row on row (John Mac Crae) over de gevallen soldaten.
Op de inauguratie van de nieuwe president mocht een jonge, Amerikaanse dichteres, Amanda Gorman haar gedicht voorlezen, waar je een stukje van vindt hiernaast. Ze wist velen te ontroeren met haar woorden en haar manier van naar voor brengen. Het gaat ook over SAMEN, over verbinden nadat Amerika diep verdeeld raakte en het toneel was van geweld. Je vindt het op youtube nog.
De kracht van poëzie.
Ook de kerk kent haar dichters: Guido Gezelle op kop, Hugo Verriest, Anton Van Wilderode. En.. een pastoor deken in Mechelen, onbekend poëet. Op bezoek in de kathedraal daar, vond ik een prachtig gedicht voor de bezoeker. Niet zelden gaat men een kerk binnen in benarde tijden.. om een kaars te laten branden, een gebed te doen of om zielenrust te vinden in de grote, stille sacrale ruimte. En dan zijn er de prachtige teksten van een Marcel Weemaes of Josh Groban ( You raise me up, so I can stand on mountains) John Rutter ( The Lord bless you) Huub Oosterhuis (Licht dat ons aanstoot in de morgen..) om er maar een paar te noemen van de velen.
We laten deze week de gedichten spreken, hopen dat eentje je wat kan bekoren. Alzeker Toon Hermans misschien, die de kunst van de eenvoud beoefende. Poëzie moet niet altijd hoogdravend zijn. Of het liefdesgedicht van Bart Moeyaert, Mr Blue Eyes met de zachte, warme stem.. De liefde, het verdriet, hoop, geluk.. eeuwige thema’s in gedichten, eeuwige thema’s in ons leven.
Maité.
Geef elkander hoop
Geef elkander hoop
dan gaat alles goed
geef elkander hoop
als je elkaar ontmoet
Niet met dure woorden
een rede of een preek
nee, zomaar bij de slager
of in de apotheek
Op een caféterrasje
of in de bioscoop
als is het nog zo vluchtig
maar geef elkander hoop.
Toon Hermans
We will rebuild
We will rebuild, reconcile and recover
in every known nook of our nation, in every
corner called our country,
our people diverce and beautiful.
When day comes, we step out of the shade,
aflame and unafraid.
The new dawn blooms as we free it.
For there is always light
if only brave enough to see it.
If only brave enough to be it
Amanda Gorman
Vertaling:
We bouwen weer op, verzoenen en helen
en op elke bekende plek in de natie en
in elke hoek van het land
staat ons prachtige volk op in al zijn diversiteit
ons veelgeplaagde prachtige volk
Als het dag wordt zeggen we de nacht vaarwel
vurig en zonder vrees
De nieuwe dageraad bloeit open nu wij hem bevrijden
Want het licht blijft altijd schijnen
Als je de moed maar hebt het te zien
Als je de moed maar hebt het te zijn
Vertaling door: Katelijne De Vuyst.
Hieronder leest Amanda Gorman een gedicht naar aanleiding van de inauguratie van president J. Biden
