‘Waar en hoe kunnen we de Verrezene ontmoeten?’: aan de hand van het verhaal van de Emmaüsgangers (Lucas 24, 13-36) liet pastor Gino ons ontdekken hoe wij ook vandaag de Levende Heer op het spoor kunnen komen. Een prachtige PowerPoint met telkens een stukje uit het verhaal en sprekende beelden hielpen ons hierbij.
De twee leerlingen hadden Jezus ervaren als een Godsgeschenk. Ze hadden met andere ogen naar de mensen en de wereld leren kijken. Het was alsof aarde en hemel mekaar raakten. Maar met Goede Vrijdag was hun hoop begraven. Jeruzalem was een plek van onheil geworden. En dus trokken zij, teleurgesteld en verdrietig, terug naar hun vroegere thuis, naar Emmaüs. Ze lijken wel op de blinden zoals op het schilderij van Brueghel. Onderweg vergezelt de Verrezene hen op hun weg terug. Als een vreemdeling gaat Hij met hen mee en zij herkenden Hem niet. Hun blik was vertroebeld. Geloven vraagt juist een open blik, verwachting en verwondering. Eén van de leerlingen heette Kleopas; de andere is naamloos. Misschien ben ik dat? Op de derde dag luisterde Jezus, de derde man, vol aandacht naar hun verhalen. (In het joodse geloof verlaat de ziel het lichaam op de derde dag.) ‘Waarom geloven jullie niet?’ Jezus legde hen de schriften uit. ‘Moest de Messias dit alles niet lijden?’ Moest dat en van wie? De Boodschap over het koninkrijk van God, het land van rechtvaardigheid en menswaardigheid, roept weerstand op. Dat was al te lezen bij Mozes en de profeten. De Messias houdt tegen alles in vast aan het visioen! Messiaanse mensen blijven geloven in het (toekomstig) Koninkrijk. God heeft Jezus doen binnengaan in zijn glorie: het lijden was het ‘moeten van de liefde’ tot het uiterste. En stilaan gingen de ogen van de leerlingen open. Zij vroegen Hem: ‘Blijf bij ons’. En Hij ging met hen naar binnen. Normaal ging de gastheer voor in het gebed en in het breken van het brood. Hier deed Jezus dit op de derde dag. Daarna verdween Hij uit hun gezicht: de vreemdeling verdween maar de Verrezene bleef. Hij is deel van hen geworden en het Licht is blijven branden. Hij blijft ‘in’ hen en in ons en is er altijd! Lucas verwijst waarschijnlijk naar de jarenlange evolutie van Jezus’ leerlingen: de geloofsgroei dat Jezus in hen kwam. Inwezigheid! De Geest, Adem van God, is de meest intieme aanwezigheid van God in ons. Bij de leerlingen van Emmaüs was het al Pinksteren!
Pinksteren: God in ons en rond ons leren ontdekken; de Verrezene ontmoeten in trouw. Het verhaal van de Emmaüsgangers is hun verrijzenisverhaal geworden: zij keerden terug naar Jeruzalem waar het leven geleefd en gevierd wordt. Begeesterd gingen zij opnieuw de weg van Jezus. Misschien waren zij wel de belichaming van de Verrezene. God woonde in hen door zijn Geest. Op het einde van de meditatie mochten we dit prachtige lied beluisteren:
If ye love me (Thomas Tallis) (1565)
If ye love me, keep my commandments:
and I will pray the Father, and he shall give you another comforter,
that He may 'bide with you forever;
E'en the spirit of truth.
Vertaling:
Wanneer gij Mij liefhebt, zult gij Mijn geboden bewaren:
en Ik zal de Vader bidden en Hij zal u een andere Trooster geven
om tot in eeuwigheid bij u te zijn,
de Geest der Waarheid.)
Met enkele woorden van dank maar vooral met een sprekende stilte werd deze meditatie besloten. We mogen uitkijken naar de komst van de Geest!
Pastor Chris
