Als iedereen kiest om mee te werken aan een wereld vol liefde zoals God het vraagt, kunnen we er niet enkel van dromen. We moeten er ook iets aan doen. Daarom kwamen de vormelingen van onze pastorale eenheid samen om tegenover de kerkgemeenschap hun naam op te geven. Ze willen dienstbaar zijn voor anderen, naar het voorbeeld van Jezus. Deze vieringen van de naamopgave vonden plaats op zondag 1 december in de Onze-Lieve-Vrouw Geboortekerk te Hoboken en op zaterdag 7 december in de Sint-Bavokerk te Wilrijk.
Engagement
Via een doorschijfsysteem gingen onze vormelingen voor de viering in gesprek met enkele vrijwilligers uit onze pastorale eenheid, mensen die zich belangeloos inzetten voor anderen. Of het nu een chiroleider of een vrijwilliger was van het Rode Kruis, de Voedselbanken of welke organisatie, werking of actie ook, de vormelingen hoorden telkens het vurige verhaal van iemand die zich met hart en ziel inzet om anderen gelukkiger te maken. En al worden de vrijwilligers niet betaald voor de tijd die ze investeren in hun engagement, ze putten allemaal enorm veel voldoening uit de dankbaarheid die ze ervoor in de plaats krijgen.
De vrijwilligers wilden aan de vormelingen volgende boodschap meegeven:
Vrijwilliger zijn...
is vrijwillig,
maar niet vrijblijvend,
is verbonden,
maar niet gebonden,
is onbetaalbaar,
maar niet te koop
is positief denken
is positief doen
met als enig doel
voor jezelf en de ander
een goed gevoel.
Eucharistie is als een feest
Omdat het de dag van vandaag eucharistie vieren voor de doorsnee 11-jarige niet evident is, maakte diaken Jean-Marie de vergelijking met een feest wanneer hij de verschillende onderdelen van de eucharistie toelichtte. Net zoals bij een feest er een voorbereiding is, de gasten verwelkomd worden, er geluisterd wordt naar verhalen die verteld worden, er aan tafel gezeten wordt om te eten en te drinken en er op het einde elkaar het beste gewenst wordt bij het afscheid, gebeurt dit ook allemaal wanneer christenen samen eucharistie vieren.
Naamopgave
De vieringen werden respectievelijk voorgegaan door pastoor Ronald en pater Marcel. Tijdens de homilie kregen de vormelingen van zowel Ronald als Luc het volgende verhaal te horen:
Er is een oud Chinees verhaal over een keizer die tot zijn verdriet geen kinderen had en iemand moest voorbereiden om zijn opvolger te worden. Daarom bedacht hij een test. Hij nodigde alle 12 jarigen van het koninkrijk uit in het paleis en gaf elk van hen een aarden pot gevuld met aarde en een enkel zaadje. Hij zei tegen de kinderen: "Dit zaad zal jullie toekomst bepalen. Je moet het mee naar huis nemen en planten, water geven en verzorgen. Breng over een jaar je pot terug en laat me de vruchten van je werk zien."
Onder de kinderen die die dag kwamen, bevond zich een jonge jongen met de naam Ling. Hij nam zijn pot mee naar huis en plantte het zaadje. Hij gaf hem zorgvuldig water en plaatste hem op een plek waar hij de zon kon ontvangen. Maar er gebeurde niets. Zelfs na maanden van verzorging bleef zijn pot onvruchtbaar. Dus toen het tijd was om terug te keren naar het paleis, wilde Ling niet gaan. Maar zijn moeder zei: "Ling, je hoeft je nergens voor te schamen. Je deed precies wat je werd opgedragen. Ga de keizer je pot laten zien." Dus ging Ling.
Toen hij bij het paleis kwam, was hij verbaasd over de prachtige bloemen en planten waarmee de potten van alle andere kinderen gevuld waren. Toen de keizer binnenkwam, overzag hij het hele tafereel en zijn oog viel op de dorre pot van Ling. "Hoe heet je jongeman?" zei de keizer. "Ling, meneer." Toen boog de keizer voor Ling. Hij richtte zich tot de andere kinderen: "Een jaar geleden gaf ik jullie allemaal een pot en een zaadje dat gekookt was, zodat het nooit meer zou kunnen groeien. Maar als ik hier vandaag kom, zie ik potten gevuld met alle planten van mijn koninkrijk. Meester Ling was de enige onder jullie allemaal die de integriteit en de eerlijkheid bezat om de onvruchtbare pot terug te brengen, ook al riskeerde hij daarmee spot en afwijzing. Leven met eerlijkheid en waarheid is moeilijk; maar het is ook een teken van grootsheid. Laten we daarom nu allemaal buigen voor Meester Ling, de volgende keizer van ons koninkrijk."
"Beste jongens en meisjes, De kans is vrij klein dat jullie geroepen worden om koning of keizer te worden. Maar dat hoeft ook niet. Ling had het helemaal niet verwacht dat hij geroepen zou worden, maar hij heeft wel zijn uiterste best gedaan. Als we dan zo dadelijk onze naam opgeven tonen we onze bereidheid om mee te werken aan een wereld zoals Jezus het graag wilde. Zoals al die mensen die zich vrijwillig inzetten. Klaar om in actie te schieten als het nodig is zoals al die mensen die in Valencia de roep hoorden om massaal te gaan helpen."
En toen was het moment aangebroken waarop de vormelingen door de microfoon hun naam uitspraken. Vervolgens staken ze het briefje, waarop ze als thuisopdracht geschreven hadden waarom ze willen gevormd worden, in 'de stembus' en kleurde het bolletje achter hun naam op 'het stembiljet' rood als symbool dat ze bewust kiezen om in Jezus' voetsporen te treden.
Na samen eucharistie te hebben gevierd, werden de vormelingen, bij het verlaten van de kerk, uitgenodigd om een kerstkaartje te schrijven voor een bejaarde die in een woonzorgcentrum verblijft.
Na het zetten van deze belangrijke stap naar hun vormsel, keerden de vormelingen met hun ouders terug naar huis.
Dirk Bellens
