Cyriel Dehandschutter werd op 7 juli 1928 geboren in Oetingen, het toekomstige Pajottegem, en was de derde zoon en het laatste kind van Casimirus en Nazarine Dehandschutter. Voor hij werd geboren stierven er echter twee Cyrieltjes.
Hij liep school in gemeenteschool in Oetingen, die te voet één uur van zijn thuis verwijderd was. Hij was altijd de nummer 1 in de klas. Hij had mooie rode gekrulde haren, ‘t was ne rosse. Hij groeide op, op een kleine boerderij tussen vier koeien, een paar varkens, kippen en één paard.
Na twee jaar Grieks-Latijnse in het college in Ninove was hij gelukkig dat hij in het Sint-Pieterscollege in Jette kon verder studeren. Ook daar schitterde hij als de nummer 1 van de klas. Toen begon zijn priesterroeping stilaan te groeien. Hij had immers vier tante nonnekes, vier zussen van zijn moeder waren in het klooster. Verschillende voorbeelden van andere priesters waren daarbij ook een wegwijzer voor zijn latere leven.
Een lange schoolcarrière begon; eerst twee jaren filosofie, dan drie jaren theologie in het groot seminarie in Mechelen. In 1953 werd hij tot priester gewijd en begon hij zijn vijf jaar durende wiskunde studie aan de universiteit in Leuven.
In 1958 begon hij zijn beroepsleven. Hij werd wiskunde leraar in het Sint-Jan Berchmanscollege op de Meir in Antwerpen. Elke zaterdagnamiddag en alle vakanties kwam hij naar ons thuis in Oetingen. Hij werd er de zondagonderpastoor. Hij startte ook, na de zondagmis, met een plaatselijk bibliotheek in Oetingen. Hij was ook de proost van de Chiromeisjes. De chiro namiddag voor zowel de jongens als voor de meisjes begon, nadat hij was voorgegaan in het lof. De zondagavond reed hij met zijne 2 PK en later met zijn Diane terug naar Antwerpen, luisterend met zijn speciaal gemonteerde cassetterecorder naar Toon Hermans of naar De Strangers.
In 1972, na 14 jaar lesgeven, koos hij om in het Middelheimziekenhuis te dienen als aalmoezenier. Altijd ter beschikking, tenzij hij een vervanger had, dag en nacht en met de fiets van zijn appartement naar het Middelheim. Dit bleef hij 26 jaar lang doen, tot zijn 70 jaar.
Toen kwam er tijd vrij om hier in de kerk Pius X stilaan te helpen en om later als parochiepriester te fungeren. 26 jaar lang, tot deze zomer was hij hier 'ons pastoorke'. Inderdaad sinds 1998 plichtsbewust, godvruchtig met zachte, aangename en klare stem wist hij steeds zijn persoonlijk woordje te brengen.
Eind vorig jaar is hij naar het wzc Huis Sint-Jozef in Berchem verhuisd, hij was een paar keer gevallen en alleen blijven was geen optie meer. De dagen waren tekort. Hij kreeg niet gedaan met lezen en alles op orde krijgen zoals hij dat heel strikt wou. Alles ging ook veel trager dan voordien.
Vorige week woensdag 25 september is hij heel rustig in het Sint-Augustinusziekenhuis in het bijzijn van familieleden ingeslapen.
Wij zijn heel blij met je mooie levensverhaal dat je zelf hebt geleefd.
BEDANKT onze nonkel Cyriel!
Luc Dehandschutter
