Hoe herken je Antonius van Padua?
Veel kerken hebben een beeld of schilderij van Antonius van Padua. Je kan hem herkennen aan de franciscaanse bruine pij met een geknoopt touw als riem, het tonsuur (geschoren kruin) en een witte lelie: symbool voor kuisheid. Antonius preekte geregeld over seksuele moraal. Soms heeft hij het kindje Jezus op de arm (legende) of een Evangelieboek (theoloog).
Leer nog meer heiligenbeelden herkennen
Verloren voorwerpen
Er zijn twee mogelijke verklaringen waarom Antonius van Padua wordt aangeroepen om verloren voorwerpen terug te vinden.
De eerste is een verhaal dat zich afspeelt in Frankrijk. Toen Antonius daar predikte had hij een schrift waarin hij de psalmen eigenhandig had gekopieerd en van aantekeningen had voorzien om te gebruiken bij het lesgeven. Dat boek bleek op een dag verdwenen en Antonius bad vurig om het terug te vinden. Enkele dagen later stond een novice aan de deur van het klooster in Montpellier waar Antonius verbleef: de jongeman had willen uittreden en had het boek meegenomen naar huis. Van beide zaken had hij intussen spijt.
De andere verklaring is dat Antonius bekend stond om zijn geestdriftige preken waarin hij de mensen aanmaande om de 'verloren zeden' ('mores perditos') terug te vinden. Bij het overschrijven van de teksten zou een monnik een fout hebben gemaakt en 'res perditos' hebben genoteerd: 'verloren zaken'.
Vast staat dat Antonius al 25 jaar na zijn dood voor deze nood werd aangeroepen.
Daarnaast is Antonius van Padua ook patroonheilige van bakkers, bergbewoners, mijnwerkers, reizigers, sociaal werkers, gehuwden, geliefden, kinderloze vrouwen, huisdieren, vee en aardbeienverkopers in Rome.
Gebruiken
Vanaf de 19de eeuw ontstond het gebruik om in ruil voor het terugvinden van een voorwerp, brood te schenken aan de armen, het zogenaamde Sint-Antoniusbrood. Dat gebeurde bij voorkeur op de negen dinsdagen voor zijn feestdag (13 juni), de Sint-Antoniusdagen.
Maar als een voorwerp niet snel genoeg gevonden werd, dan moest Antonius het in sommige huiskamers ook ontgelden. Zijn beeld werd dan omgedraaid, in een hoek van de kamer gezet, naar de kelder verbannen of zelfs onder een druppelende kraan geplaatst, en dat tot het verlorene teruggevonden was.
Bronnen: Heiligen.net - KRO-NCRV - Parcum
