De restauratie van het Lam Gods inspireert de restauratie van ons mens-zijn …
Zomaar een gedachte …
Mensen ontmoeten mensen. Dat zou een mooie samenvatting kunnen zijn van een zinvol menselijk bestaan. Leven in verbondenheid met elkaar maakt elke dag zoveel kleurrijker en tegelijk ook zoveel levensechter. Voor de christen komt daar nog bij dat wij in het gelaat van iedere medemens ook de glans mogen zien van God, naar wiens beeld en op wiens gelijkenis wij in het leven zijn geroepen. Medemensen worden zo ook wegwijzers naar onze ontmoeting met de Levende. Die ontmoeting steunt op twee benen: enerzijds de ontmoeting met onze concrete medemens en anderzijds de verstilling in gebed en liturgie.
De Heer Jezus toont ons in zijn levensverhaal dat gebed belangrijk is. Op verschillende plaatsen in het evangelie trekt de Heer zich in de stilte terug om zijn verbondenheid met de Vader te voeden en te verdiepen. Maar op nog véél meer plaatsen zien wij hoe de Heer Jezus mensen ontmoet. Naar mensen toegaat, hen aanspreekt, of zich door hun nood laat aanspreken. Hij wijst hen niet af maar laat zich raken opdat Hij door zijn woord en handelen ook hen kan raken.
Een mooi voorbeeld daarvan lezen we bij Lucas in het verhaal dat traditioneel bekend is als het verhaal van de boetvaardige zondares (Lucas 7, 36-50). De zondige vrouw, wellicht een dame van lichte zeden, die zich bewust is vergiffenis nodig te hebben en die zich overgeeft –in vertrouwen- aan de Heer Jezus: wenen, zalven en drogen met haar losse haren. In haar tranen geeft zij blijk van diepe droefenis omwille van haar zondigheid, maar ook reeds uitdrukking van de grote vreugde om de barmhartigheid die zij bij haar Heer en Meester mag ondervinden. Dat verhaal kennen we allemaal, en dat is waar menig predikant zich al in geuren en kleuren heeft over uitgesproken.
Maar wie hierbij door de mazen van het net glipt is de figuur van Simon de farizeeër, die evenzeer bekering nodig heeft. Simon is een man die het allemaal gauw gezien heeft en zijn oordeel snel klaar heeft. Simon is de man die enkel kijkt naar het blote oppervlak, naar geld en status, en die onmiddellijk de gaten en de lacunes opmerkt, die zich fixeert op de donkerte van het vernis dat op elke mens - die geleefd heeft -door het leven zelf is gelegd. Simon ziet geen kleuren meer in de medemens, verwacht ook geen koloriet meer, en kan dus het wonder dat ieder mens is, in zijn eigenheid en verscheidenheid, niet meer smaken. Wat een geluk voor hem dat de Heer Jezus bij hem aan tafel komt en zijn gast wil zijn. En wat een zegen dat de Heer Jezus tijdens het tafelgesprek vertelt dat hij een expert is in restauratietechnieken, en dat Hij om zijn kundigheid te tonen voor hem op een paar plaatsen wat vernislaag weg schraapt, juist dààr waar de boetvaardige zondares geknield is aan zijn voeten. Zo maakt de Heer Jezus aan Simon duidelijk dat er onder de donkere lagen van een mens àltijd een aantrekkelijk kleurenpalet aanwezig is.
Simon krijgt van de Heer Jezus een les om te leren kijken naar de diepere ondergrond, om te zien hoe de kunstenaar, de Schepper, zijn kunstwerk bedoeld heeft, hoe het omgevingsstof van de tijd en de omstandigheden van het leven de glans en de pracht van een creatie kunnen verduisteren. Maar ook hoe er een herstel, een heling, een restauratie mogelijk is door stukje voor stukje het vernis af te krabben, en zo het oorspronkelijke kleurenpalet weer vrij te krijgen. Simon krijgt les van de Heer Jezus in restauratietechnieken, en wel in het bijzonder in de techniek om mensen te restaureren, om mensen in hun oorspronkelijk bedoelde glorie te helen en te herstellen. En de Heer Jezus leert hem dat het de liefde is die aan een mens zijn oorspronkelijke waardigheid en glans teruggeeft, dat het de vergeving is die de donkere schaduw van de zonde wegneemt en zo een mens weer kleur en glans geeft in het leven en samenleven.
Simon de farizeeër wordt op die wijze zelf ook gerestaureerd. In de ontmoeting met de Heer Jezus wordt het restauratieproces van Simon zelf op gang gebracht. Van elke ontmoeting met de Heer Jezus worden mensen meer mens en beter mens en voller mens, naar Gods beeld en op Hem gelijkend. De farizeeër nodigde de Heer Jezus bij hem aan tafel. Wij worden ook uitgenodigd met de Heer Jezus aan tafel te gaan, tijdens elke eucharistieviering. Hij wil ons ontmoeten, van hart tot hart. Hij staat klaar om ons te bevrijden van verdonkerde retouches en het stof van de tijd. Ons herstelproces van ooit opgelopen scheuren en lacunes in het leven kan beginnen. Zo kunnen wij, u en ik, de heldere en kleurrijke blikvangers worden van Gods schepping, van zijn nakend Koninkrijk, van zijn Kerk op aarde. Dat allemaal door de ontmoeting met de Heer Jezus.
Wanneer je de Heer binnenroept, roep je Hem binnen in jezelf.
Maar hoe zal Hij in jou komen, als je plaats waar je Hem wil ontvangen, niet gereinigd hebt?
Misschien ben je te weinig in staat om dat we je jezelf aangedaan hebt, uit je hart te verwijderen. Roep Hem dan binnen om je hart te reinigen. Nodig Hem uit om binnen te komen.
(H. Augustinus, Preek 47,7,8)
Gunter Maes.