De naam Bevere is in oorsprong Keltisch: Bhebhruana en betekent 'beek waar bevers wonen' (de Volkaarsbeek?).
De eerste vermelding van Bevere zou dateren van 966 onder de naam van 'Buerna'.
In 1203 schrijft men Veverna, later Bevra of Beurna en in 1269 vinden we de Romaanse vorm Budruwaen terug. Het is zeker dat het gaat om een 'waternaam'. [Wapenschild Bevere]
Bevere lag aan de Romeinse heirbaan van Gent naar Doornik. Er wordt aangenomen dat Bevere verscheidene eeuwen voor de eerste vermelding reeds bewoond was. Bij de zandwinning in 1985 op en rond 'de Donk' werden sporen blootgelegd van goed bewaard paalwerk, waaronder de resten van een graanopslagplaats op 4 palen, waarboven een horizontaal houten rasterwerk kwam. Uit een eerste onderzoek blijkt dat de in Bevere gevonden stukken zouden dateren van 2.500 à 2.000 jaar voor Christus. Zou het dan toch waar zijn dat de eerste Oudenaardisten in Bevere gewoond hebben?
Een groot deel van de gemeente was vroeger bebost. Dicht bij de Beverepoort strekte zich een 'wastina' uit, vermeld in een oorkonde van 1246. Deze vijver en moeras werd Pudemere genoemd, en in 1287 werden deze goederen aan het hospitaal afgestaan. De Pudemere verdwenen voorgoed in 1543. Tot 1332 stond het hospitaal van Oudenaarde op het grondgebied Bevere. Aan de andere kant langs de Huddegembeek bevonden zich natte weiden, die door de inwoners van Bevere sedert onheuglijke tijden als publiek weiland gebruikt werden.
Deze gemeenschappelijke weiden werden 'den Donk' genoemd. Een keure uit juni 1253 en aangevuld in 1263 verleent aan de landbouwer die in een wel omschreven deel van Bevere wonen, de toelating om de Donkweiden te gebruiken. Tot aan de fusie hadden deze een oppervlakte van 27 ha 54 a 50 ca.
De geschiedenis van de Donk van 1253 tot 1970 is echter een ander verhaal. Bevere was juridisch en kerkelijk afhankelijk van Oudenaarde, voor leenzaken van Pamele, en administratief van het Kasselrijbestuur van Oudenaarde.
De geschiedenis van Bevere werd sterk bepaald door de rol van 'Voorgeborchte' - dorp buiten de stadsmuren - die het dorp eeuwenlang toebedeeld kreeg. Zo werd de economische groei en ontplooiing van Bevere onder het Ancien Régime sterk beïnvloed en meestal geremd door de voorrechten van Oudenaarde. Deze voorrechten gaven aan Oudenaarde het alleenrecht van alle niet-agrarische goederen en handel.
Ongelukkig genoeg heeft Bevere veeleer het wee dan de welstand van Oudenaarde ondergaan. Het dorp werd herhaaldelijk verwoest bij belegeringen en wraakacties - vooral van de Gentenaars - die voor Oudenaarde bestemd waren. Tot overmaat van ramp werden de meeste huizen in 1579 afgebroken ter versterking van de stadsmuren.
Ook de kerk van Bevere onderging hetzelfde lot. De beeldenstorm in 1566, de belegering door de Hertog van Parma van op de hoogten van Bevere in 1582, de belegeringen van Oudenaarde door de Fransen in 1658, 1667, 1707, 1718 en 1745 waren steeds rampzalig voor Bevere. De sedert 1579 heropgebouwde kerk werd in 1674 andermaal vernield.
Dat de bevolking hieronder te lijden had, weerspiegelt zich in de bevolkingscijfers. Een werkelijke aangroei vinden we pas terug na 1830. In 1767 telde Bevere slechts 896 zielen, gehuisvest in 159 woningen. De bevolking groeide tot 1316 inwoners in het jaar 1793 en in 1830 telde men 1560 inwoners, wonend in 236 huizen. In 1890 was de bevolking aangegroeid tot 1683 inwoners, in 1920 tot 2.109 en in 1948 telde men 2.436 inwoners, in 1960 2.764, in 1962 2.984 en bij de fusie op 01-01-1965 werden 3.184 inwoners van Bevere Oudenaardisten.
Op het grondgebied Bevere langs de Wortegemstraat, dicht bij de grens met Moregem, staat het geklasseerd monument 'de Vierschaar'. Deze is een overblijfsel van de oude rechtspraak en is uniek in België. Dit monument stamt uit de tijd dat recht nog niet gesproken werd in een zaal van een kasteel, maar in open lucht. Door de unieke waarde van dit monument werd een copie op het dorpsplein van Bokrijk geplaatst.
Vroeger was Bevere een echt molendorp, want vanaf de tweede helft van de 19de eeuw tot de eerste wereldoorlog telde Bevere 10 molens! Enkel de straatnaam 'Windmolenstraat' en de wijk Molenkouter' herinneren ons hieraan. Echte Beverse mensen spreken soms van 'de Schorse'. Hiermee bedoelen ze de Doornikse Heerweg, waar vroeger een schorsemolen stond.
Met het aanleggen van de Westerring verdween niet alleen de laatste rest van een molen, maar werden eveneens 7 bruggen gebouwd op het grondgebied van Bevere. Voegen we hier de bruggen bij die nodig waren voor de ophoging van de spoorweg, dan tellen we 10 bruggen in plaats van molens, en is Bevere een bruggendorp geworden.
