Men heeft soms de indruk dat het op de parochies een komen en gaan is van pastoors.
Op 26 december 1937 werd E.H. Alfons Hoorens aangesteld als pastoor te Bevere, hij bracht hier de "tweede wereldoorlogsjaren" door en bleef tot 1946.
Omwille van de oorlogsdreiging en gezien de vernielingen in de eerste wereldoorlog, vreesde Bevere opnieuw getroffen te worden. In de meidagen van 1940 moest heel de gemeente door de inwoners ontruimd worden. Pastoor Hoorens en de Zusters van het klooster vluchtten op zaterdag 18 mei naar Nokere. De donderdag daarop kwamen de meeste vluchtelingen reeds terug. Omdat kerk, klooster en pastorie weinig schade hadden geleden beloofde pastoor Hoorens een kapel te bouwen ter ere van O.L. van Fatima. Op eigen aanvraag kreeg hij zijn verplaatsing en hij werd benoemd tot pastoor in Baarle-Drongen.
E.H. Emiel Roos werd op 27 april 1946 aangesteld tot nieuwe pastoor. Hij voerde de belofte van pastoor Hoorens uit voor het bouwen van een Fátimakapel. Een bidplaats ter ere van O.L. Vrouw van Fatima was geboren te Bevere. Zo herinner ik mij nog levendig pastoor Roos, klein van gestalte maar altijd goed gezind Met een kwinkslag wist hij elkeen naar zijn hand te zetten. Hij leefde mee met Bevere. Hij was het ook die achter het initiatief stond om uit dankbaarheid voor O.-L.-Vrouw een kapel te bouwen in de Gentstraat, het Fatimakapelleke. Toen stonden er daar omzeggens nog geen huizen en nu is het er vol gebouwen. Pastoor Roos zagen we ook meestal met de fiets onderweg, maar wel met een damesfiets omwille van zijn soutane. Hij was 14 jaar lang onze herder.
Hij werd opgevolgd door pastoor Arthur Van Henden een aristocratisch figuur maar zeer innemend en oprecht begaan met het reilen en zeilen van zijn parochie. Na 15 jaar dienst op onze parochie trok hij naar Kruishoutem op rust. Hij was het die ervoor zorgde dat er in onze kerktoren twee klokken bij kwamen, zodat er volwaardig kon geluid worden met drie klokken. Hij was het ook die instond, samen met onze kerkfabriek, voor de realisatie van het glazen hoofdportaal en de twee zijportalen, verder ook nog de verwarmingsinstallatie, het herstellen van het torenuurwerk, de aankoop van nieuwe kerkstoelen en het herstellen van kerkgewaden.
Toen kwam pastoor Gistelinck, een rondborstig figuur met het hart op de tong, al kwam het achteraf al eens zuur over. Hij had aandacht voor alles en iedereen. Een homilie moest hij eigenlijk niet voorbereiden en als het al eens gebeurde dat hij een homilie had voorbereid, dan vertelde hij toch wat anders. Soms kon het bemerken van iemand hem tot een heel andere homilie aanzetten, niet altijd zonder pijnlijke gevolgen. Toch was hij het die ervoor gezorgd heeft dat wij in Bevere een parochiehuis hebben. Plots en totaal onverwachts is hij op onze parochie overleden, na hier acht jaar onze pastoor te zijn geweest.
In 83 werd hij opgevolgd door pastoor Jean Vanderstuyft. Hij had een niet al te beste gezondheid, had veel rugklachten en kon daardoor ook moeilijk autorijden, vooral het achteruit rijden bezorgde hem veel last. Hij hield zich heel strikt aan de kerkelijke voorschriften wat hem al eens kwalijk werd genomen. Na zeven jaar had hij een auto-ongeval aan onze kerk en aan de gevolgen hiervan is hij overleden.
Op 28 oktober 1990 werd pastoor Jean-Paul Dreelinck aangesteld. Hij was bezorgd om het reilen en zeilen van de verenigingen op de parochie. Hij omringde zich met een schare vrijwilligers uit alle bevolkingslagen waardoor hij heel wat kon verwezenlijken op onze parochie. Hij liet de barokke beelden van Sint-Petrus en Paulus herstellen en plaatste ze naast het altaar in een totaal vernieuwde opstelling binnen onze kerk. Het was een sterk renoverend idee, maar waar de meesten heel gelukkig mee waren. Hij zorgde eveneens voor onze winterkapel. Het was ook dank zij zijn inzet en vriendelijkheid dat wij een O.-L.-Vrouwbeeld in Carara-marmer ten geschenke kregen van Adirbi Romulo in 1994.
Onze parochianen blijven zich nog heel levendig pastoor Pol voorstellen maar evenzeer zijn Annaatje, de bezige bij die instond voor het kraaknet houden van onze kerk, ons parochiehuis en ook al eens de pastorie zelf, nadat al de rest was gedaan. Dank zij hem gebruiken wij nu nog steeds tekstboekjes voor de weekendvieringen. Hiervoor staan nog steeds vrijwilligers in voor het wekelijkse typwerk en het kopiëren. Na nog geen vijf jaar in Bevere werd hij benoemd tot pastoor-deken in Herzele.
Na ruim zes maand wachten werd E.H. Frank Vervliet tot pastoor benoemd. Waar bij pastoor Dreelinck Annaatje zich inliet met het onderhoud was het bij pastoor Frank Anne-Marie die zich vooral inzette voor de liturgie en alles wat ermee samengaat.
Van hem herinneren wij ons dat hij heel veel last had van migraine waardoor hij al eens buiten dienst was.
Samen met hem konden wij in Bevere verder goed samenwerken met alle vrijwilligers, destijds verzameld rond het kerkgebeuren. Na amper vijf jaar was het eveneens zijn beurt om te vertrekken en voor hem werd het een aanstelling tot deken in Kruishoutem.
Opnieuw duurde het ongeveer zeven maanden vooraleer pastoor Maarten Pijnacker naar Bevere kwam wonen om er als parochiaal beheerder te fungeren. Maarten was een vroegere Benedictijn, vandaar wellicht zijn beminnelijke omgang met zijn parochianen, zijn rustige uitstraling, zijn gedrevenheid en ook zijn grote interesse voor onze jongeren. Hij zal ons bijblijven als de fietsende pastoor. Van oorsprong Nederlander gebruikt hij de fiets om zich te verplaatsen naar de vier parochies waar hij ingeschakeld is voor de parochiale zorg. Dat fietsen geeft hem natuurlijk de kans te zien en gezien te worden. Of hij die fiets op zijn nieuwe parochies ook zal kunnen gebruiken zal wat anders zijn wellicht. Er zullen zeker bijkomende versnellingen nodig zijn.
Dank zij de goede verstandhouding met pastoor Maarten konden wij in Bevere onze vrijwilligers geanimeerd houden en veelvuldig inzetten ten voordele van onze parochie. Tevens zal hij in de herinnering blijven als de pastoor die het initiatief nam om in onze kerk een vernieuwde opstelling door te voeren, zoadat het altaar ter hoogte van de eerste kolommen kwam te staan, in het midden van een in oppervlakte verdubbeld podium.
Hoewel wij allen de beste herinneringen aan hem zullen overhouden willen wij hem in zijn nieuwe zending het beste toewensen.
Hij werd opgevolgd door pater Luc Coppejans die in juni 2008 de parochie verliet.
Op 4 augustus 2008 werd E.H. Erik Versporten benoemd als pastoor voor de vier centrumparochies van Oudenaarde; pastoor Erik nam zijn intrek in de pastorie van Bevere en bleef er actief tot zijn pensionering op 28 decembr 2020..
