NOG ÉÉN MAAND EN HET IS ADVENT
MAAR EERST NOG “CHRISTUS KONING TROUW”
Waar gaat het met onze wereld naartoe, dacht ik toen ik een tijdje geleden het ochtendjournaal beluisterde. Kunnen we zomaar aan al die menselijke miserie en oorlogen voorbij gaan?
Ondanks een vleugje zon door de vrijlating van de Joodse gijzelaars en een voorlopig staakt het vuren in Gaza, kon ik nauwelijks mijn boke beroeren en stoppen met mij niet goed in mijn vel te voelen. De boter en de smeerkaas op tafel bleven een poos tevergeefs op me wachten. Er zich niets van aantrekken en mijn ontbijt verder zetten lukte moeilijk.
Waarom kijk je zo triestig opa, vroeg mijn kleindochter Elise die bij ons logeerde? “Ik heb deze ochtend met je vriend Jezus gepraat” zei ze plechtig. Ik heb gevraagd dat hij ervoor moet zorgen dat al die stoute mannen moeten ophouden met onze wereld te verpesten.
“Heeft hij geluisterd” vroeg ik.
Ze knikte vastberaden. “ Jezus zal er altijd voor ons zijn. Hij is een koning die altijd de juiste weg kiest” kwam spontaan uit haar kindermond.
Blijkbaar had men in haar dorpsschooltje hun catechese opdracht meer dan ter harte genomen!
Juist wat zou Christus Koning nu denken over al die groten der aarde die het zo bond maken. Op hun hoge wolk, ver van het gewone volk vandaan. Mannen in dure pakken die de wereldorde bepalen. Over de vrede die ze misschien wel zelf zouden willen, maar niet willen nastreven ten koste van hun eigen ego.
Jezus Christus, de man van Nazareth, de koning die we met een blik op de kalender volgende maand vieren.
De man die zich nu voortdurend over het hart strijkt en zijn hoofd vol onbegrip schudt.
Misschien dat hij nu zegt. ”Ach, vergeef hen daar in het Kremlin en het Pentagon. Ze weten niet wat ze doen, de dwazen”.
Jezus, de vredesstichter, de man met baard op sandalen, gezien door de ogen van mijn tienjarige kleindochter.
Na meer dan 2000 jaar wordt zijn naam nog steeds door miljoenen vol eerbied in de mond genomen.
Rond zij dertigste trok hij vol goedheid rond in het land Palestina, dat nu schreeuwt om vrede. Wat een symboliek heden ten dage!
De jaarlijkse Christus Koning viering met onze Chirojeugd wil hier zeker bij
aansluiten. Chi, de beginletter van het Griekse woord voor Christus en ro, de
beginletter van het Griekse woord voor koning. Een topfeest voor onze jongeren die vredevolle verbondenheid en samenzijn als cruciale waarden zien in hun wekelijkse bijeenkomsten.
Nu was het nooit onze eerste doelstelling om het jonge volkje op de laatste zondag van het kerkelijk jaar massaal naar de kerk te lokken. Toch groeit dit jaarlijks feest telkens uit tot een fijn moment van opnieuw of voor het eerst kennis te maken met onze parochie Sint-Jozef. Voor alle parochiemedewerkers geen overdreven ambitie.
Al die aanwezige jongeren eerst wat schroomvallig en wat later onbevangen te zien meevieren doet veel mensen deugd aan het hart.
Nadien in het gezellige heem ravotten en spelen, zonder de obligate koffiekoeken en warme choco te vergeten. Of is het spaghetti en een avontuurlijke zoektocht dit jaar?
Vele oud leden denken nu nog vol weemoed terug aan die legendarische zondagen eind november. Vooraf een klein uurtje de Chiromensen laten kennismaken met het koningschap van Christus via hun deels zelf geschreven teksten en zelf gekozen liedjes. Christus ook zowat hun” grote baas”. Maar geen baas die als een tovenaar van bovenaf alles regelt. Maar die wel een wereld nastreeft waar vrede en samenhorigheid heersen. Waar niemand aan de kant staat wegens te dik, net iets teslim of geen nieuw type computer. Die baas, een koning aan een kruis die niet reed op een paard. Wel op een simpele ezel, de Oost-Duitse Trabant van die tijd. (n.v,d.r. een erg goedkope auto voor het volk).
Ook wij volwassenen moeten deemoedig toegeven dat er de laatste jaren niet veel ten goede veranderd is in onze wereld.
Wat zouden wij veranderen, moesten wij 1 dag koning zijn? Het is een vraag die brandend actueel is, nu Trump en Poetin onze aardbol willen verdelen. Waarschijnlijk streven zij niet naar zijn hemels koninkrijk en komen we misschien wel snel terecht in de hel.
Een paar jaar geleden zong Bazart, de populaire popgroep “liever snel naar de hel, dan traag naar de hemel”. Is dat wat we willen?
Snel rijk worden, het lijkt hemels. Op weg naar dit doel niets of niemand ontzien en genadeloos die andere op de tweede plaats zetten.
Zouden we dit doen als we koning waren? Misschien kunnen we maar beter toch aansluiten bij Christus, onze koning. Bouwen aan vriendschap, verdraagzaamheid, samenwerking, kernwoorden die ook onze schoolkinderen tijdens onze startdag in september naar voor brachten.
Een werk van lange adem.
Doch liever traag naar de hemel dan snel naar de hel!
Elk jaar sluiten we de Christus koning viering af met dezelfde woorden in een ander jasje : “We hebben een koning in ons midden, laten we ons hart spreken en Hem volgen”. Een boodschap voor alle seizoenen!
Op zondag 23 november, een fijne Christus koning dag aan iedereen, jong en oud. Afspraak te 10.00u in onze parochiekerk. Christus Koning trouw!
Ben T (parochie Sint-Jozef)
