Gezinsviering in Oostduinkerke

Dat was nog eens een originele manier van binnenkomen in de kerk!

Iedereen moest op zondag 24 januari, bij de start van de gezinsviering, doorheen een grote, witte poort. Het was duidelijk dat dit iets te betekenen had, dat dit een bijzondere viering zou worden. Op de muren van de ‘toegangsweg’ tot de poort, was het al te lezen ‘jaar van de barmhartigheid’ en inderdaad, dat werd ook het centrale thema van de viering.

Al van bij het begin klonk het in de verwelkoming door Griet (pastoor Hans was helaas ziek), dat barmhartig zijn niet hetzelfde is als slap zijn, maar dat het alles te maken heeft met tederheid. Dat het denken aan het zetten van een eerste stap naar anderen toe, al ontzettend belangrijk is.

Ook paus Franciscus verwijst daarnaar in zijn laatste boek.

De vormelingen zongen daarop vanuit de poort een aanstekelijke intredelied.

Tijd voor het kruistekenliedje maar … de tekst werd niet geprojecteerd, dat was raar. De kinderen kennen het lied goed genoeg, dat was geen probleem maar toch was het vreemd. Zou er iets mis zijn met de computer of de beamer? Niks van, in recordtempo had Jirky de pas genomen foto’s van de kruisjes die door de eerste communicanten waren meegebracht in de presentatie gestopt. Ze werden vertoond tijdens de zegening van de kruisjes. Wat een prachtexemplaren, kleurrijk, origineel, karaktervol … Knap!

Alle eerste communicantjes mochten naar voor komen en priester Dominiek zegende hun kruisjes (en de kinderen zelf vingen ook een groot deel van het zegenwater op J)

Vormelingen Mathijs en Melanie betuigden hun spijt voor al die keren dat ze een deur hadden dichtgegooid. De blauwe deur vooraan werd daarom ook helemaal dicht gemaakt.

Juf Lieve vertelde het evangelie en Mathieu maakte aanschouwelijk hoe Jezus op een dag in de synagoge een boekrol opende en de tekst van Jesaja voorlas.

Ook Jezus had het over barmhartigheid. En dat Hij gekomen was om dat waar te maken.

Ondertussen werd vooraan de blauwe deur terug open gezet. Wie in het voetspoor van Jezus treedt, laat deuren nooit meer gesloten immers …

Na het krachtige geloofslied en de voorbeden die Maya en Maïté brachten, nam priester Dominiek iedereen mee doorheen de tafeldienst.

Op het einde was er zoals altijd een wakkerhoudertje. Christine gaf uitleg en demonstreerde. Heel kleurrijk deze keer: allemaal kleine boekrolletjes met binnenin één van de werken van barmhartigheid en een concrete, haalbare opdracht bij één van die werken. Een golf van barmhartigheid zou Oostduinkerke de komende tijd dus moeten overspoelen