Op zondag 24 april was er in de Sint-Niklaaskerk een gezinsviering met bijzondere aandacht voor de vormelingen.
Maar wat was dat nu vooraan in de kerk? Ja, de schilderijtjes rond de gaven van de Geest, die de vormelingen de dag ervoor bemachtigden tijdens de grote ‘Toeren-rond-de-toren-beurt’, stonden aan de communiebank en de bloemstukjes die ze zelf hadden samengesteld, smukten alles heel mooi op. En ook de versierde stenen uit de vorige gezinsviering werden op de trapjes gelegd. Maar wat deden in hemelsnaam al die ladders daar nu? Waren er werkzaamheden bezig?
Pastoor Hans maakte het duidelijk: de ladders stonden er als symbool voor ‘elkaar een stapje hoger brengen’, voor ‘elkaar een voetje geven’, voor ‘een ladder zijn voor elkaar’. Want zo krijgen mensen een nieuwe toekomst. In een misviering bijvoorbeeld worden de gelovigen, en zeker ook de vormelingen, geholpen om beter te begrijpen wat Jezus vertelde, om te weten hoe Hij ons graag bezig ziet … Een nieuwe manier van leven wordt dan ‘een nieuwe hemel en een nieuwe aarde’, ook nu reeds.
Heel speciaal was de houten trap uit de Savanne waarmee mensen hun kostbare voedselvoorraad bereiken en ook beschermen. Aan die mooie trap (waar je ook wel een verrijzeniskruis in kan herkennen) hingen de rode Taizé-kruisjes voor de vormelingen. Die kruisjes werden later in de viering gezegend.
De eerste lezing kwam uit de Openbaring van Johannes, een fragment uit het prachtige visioen over de nieuwe hemel en nieuwe aarde, gevolgd door het toepasselijke lied ‘Stil maar, wacht maar, alles wordt nieuw, de hemel en de aarde’. In het evangelie deed Jezus de eenvoudige, sterke en tegelijk ook moeilijke oproep om van elkaar te houden. Pastoor Hans lichtte nog verder toe. Als je heel concreet wil werken aan die ‘liefde’ waar Jezus over praat, dan doe je dat nu net door anderen die bewuste ‘voetjes’ te geven.
Hij maakte het nog concreter door te verwijzen naar een artikel in de krant over hoe mensen elkaar hielpen en blindelings konden vertrouwen op het moment van de aanslagen van 22 maart. Zo werd die liefde zoals Jezus ze bedoelde, zelfs voor totaal onbekenden, tastbaar als aangrijpende samenhorigheid.
Pastoor Hans vertelde ook over de spanningsboog van Pasen, het feest van de verrijzenis, tot Pinksteren, het feest van de nieuwe schepping (symbolisch 7 + 1 weken na Pasen), ‘ons’ feest, waar ook wij Gods Geest mogen ervaren. Zoals de vormelingen dat heel binnenkort mogen meemaken tijdens hun vormselviering: hoe de Geest alles wat oud en verstard is, vernieuwt en enthousiasmerend een trapje hoger meeneemt ...
Alle vormelingen werden na de kruisjeszegening bij naam genoemd, altijd opnieuw een krachtig moment.
De viering verliep verder heel sereen, er was geen valse noot te bespeuren bij deze fijne groep 12-jarigen.
Als wakkerhoudertje kregen ze een zeer mooi geschenk: een heus bijbelboek: het evangelie van Mattheus, uit de recente Bijbel in Gewone Taal. Er hoorde ook een stevige, kleurrijke bladwijzer bij, met een foto van de houten Savanne-trap uit deze viering en een tekstje over de nieuwe hemel en aarde uit de eerste lezing. Zo kregen ook de andere kinderen een wakkerhoudertje mee naar huis.
Voor de vormelingen komt het volgende ‘trapje hogerop’ op 7 mei, dan vieren zij om 14u hun vormsel
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.